مسائل مربوط به خویشاوندان دور

لازم نیست که تمام اقوام دور شما در مورد وجود اُتیسم درخانواده شما اطلاع

داشته باشند.اگر این خویشاوندان تماس زیادی با خانواده شما ندارند، یا فکر می

کنید که نمی توانند شرایط را درک کنند یا حمایتتان کنند؛ در کلّ نگفتن موضوع

به آنها بهتر است.

اقوام دور شما به اندازه ای مفید فایده خواهند بود که بتوانند تشخیص اُتیسم را

درک کنند و آن را بپذیرند. از خویشاوندان خود بخواهید که به نیازهای شخصی

کودک شما حساس باشند.به عنوان نمونه، ممکن است کودک نخواهد هر چیزی را

که در بشقابش می گذارند بخورد، یا نیاز داشته باشد که بعد از همراهی با جمع،

وقتش را تنها بگذراند.اقوام نباید او را به خاطر انجام این کار مورد انتقاد قرار

دهند یا مسخره کنند.مقررات خود را برای اقوامتان واضحا" روشن کنید، حتا

اگر خویشاوندان با آنها موافق نباشند. شما نباید سلامتی کودکتان را فدای بقیه

اقوامتان بکنید.

منابع استرس

خویشاوندانی که به کودک شما نزدیک هستند نیز ممکن است استرس هایی مشابه

والدین و خواهر و برادرها داشته باشند. به عنوان مثال، پدربزرگ یا مادر

بزرگ ( مثل پدر و مادر ) ممکنست به علت نداشتن نوه معمولی ای که آرزویش

را داشتند دچار اندوه شوند. علاوه بر این، پدر و مادربزرگ اغلب نگران استرس

و شرایط سختی هستند که فرزندانشان می گذرانند.

بسیاری از اقوام می خواهند به شما و فرزندتان کمک کنند، ولی اغلب با دو مانع

روبرو می شوند.اول این که اغلب آنها در خصوص نحوه کنترل رفتارها، که در

برخورد با رفتارهای حمله ای لازم است، آموزشی ندیده اند.ایشان گاهی اوقات

با تجربه ای که دارند توصیه هایی را ارائه می کنند، ولی این توصیه ها معمولا"

برای مبتلایان به اُتیسم مفید نیستند.وقتی که والدین می بینند اقوامشان شرایط آنها

را درک نمی کنند، کلافه می شوند. دوم این که بسیاری از اقوام از نظر جسمی

(فیزیکی ) قادر به کنار آمدن با افرادمبتلا به اُتیسم نیستند؛ خصوصا" اگر کودک

مبتلا را زیاد ندیده باشند، فقط می خواهند با او بازی کنند و در نتیجه او را به هم

می ریزند.

متأسفانه گاهی اوقات به نظر می رسد که تشخیص یک اختلال طیف اُتیسم، این

خواسته ها را پیش می کشد. در حقیقت از طریق درک کردن، تجربه اندوختن و

پذیرفتن، خیلی ها یاد می گیرند که چگونه با کودک مبتلا ارتباط برقرار کنند،

تفاوتهای او را درک کنند، نقاط  قوت او و استعدادهای او را گرامی بدارند، و

به شرایط منحصر به فردی که از بابت داشتن یک فرزند اُتیسمی دچار آن هستند

بصیرت پیدا می کنند و درمی یابند که عشق ورزیدن به کودک اُتیسمی یا به هم

ریختن او مثل هر کودک دیگری در خانواده آسان است.

                                                           دکتر احمد شهیدزاده