سفارش تبلیغ
صبا ویژن

نمایش وضعیت در یاهو

قالب وبلاگ

تاریخ : دوشنبه 92/10/2 | 11:53 عصر | نویسنده : دیدن صفحه اصلی وبلاگ

http://www.parsiblog.com/PhotoAlbum/behesht1389/0f639fd2ac6945562b0f2503355a1af5.jpg

 آدمی ساخته‌ی افکار خویش است

فردا همان خواهد شد

که امروز می‌اندیشیدهاست ......


http://www.parsiblog.com/PhotoAlbum/behesht1389/13.gif

6سی دی اموزشی(کارگاه اموزشی اتیسم)6ساعت تصویری

مدرس دکتر گلابی

 

 

اوتیسم و نوزادی

 تشخیص اوتیسم پیش از سن هیجده ماهگی بسیار دشوار است

زیرا انحرافات رفتاری که برای تأیید تشخیص به کار می روند

هنوز تا این سن تکامل نیافته اند،حتی اگر والدین متوجه بعضی نشانه ها در دوران شیرخوارگی شوند

.والدین تیزبین اگر کودک اوتیسم داشته باشند ممکن است

قبل از 30 ماهگی متوجه بعضی از نشانه های آن شوند

. مثلاًً ممکن است کودک علاقه ای به این که در آغوش گرفته شود،نشان ندهد

.بعضی از آن ها ممکن است بچه های «خوبی» باشند،آرام دراز می کشند،

به ندرت گریه می کنند و مقدار زیادی هم می خوابند.بعضی از آن ها ممکن است

بدون هیچ علت واضحی جیغ و گریه به راه بیندازند

.کودک توجه کمتری به تحریکات اطرافیان نشان می دهد

.نگاه کردن و لبخند به اطرافیان کمتر از همتایان است،

کمتر به اسم خود واکنش نشان می دهد تمایل کمی به برقراری ارتباط چشمی دارد

و ... البته باید توجه داشت با دیدن فقط چند علامت نباید به راحتی به کودک برچسب اوتیسم زد

ولی می توان با انجام بعضی از بازی های لذت بخش در دوران نوزادی

کمکی به افزایش تحریک پذیری،توجه و تمرکز، تقلید و کمک غیر مستقیم

به رشد گفتار کودک کرد.

در اصل واسطه های شیمیایی که توسط هسته های موجود در ساقه مغز ترشح می شود

پایه های اولیه خلق و خو، توجه و تمرکز و انگیزه فرد را سازمان می دهد

.با چگونگی رساندن پیام در 6 ماهه ی اول به این هسته ها،  می توانیم

در ساختار و عملکرد ساختمانی این هسته ها دخالت کنیم.

 بازی های دوران نوزادی
 بازی کردن با نوزادان و خردسالان لذت بخش است

.حتی نوزادان کوچک هم از این که بزرگترها آن ها را در آغوش بگیرند

به آرامی تکان دهند،نوازش کنند،بینی شان را به بینی آن ها بمالند

و در کنارشان بخوابند لذت می برند

.طبق تحقیقات انجام شده به طور کلی لمس کردن و بغل کردن نوزاد نه تنها به او آرامش می بخشد

بلکه به رشد مغزش کمک می کند.
«آغوش درمانی»یکی از روش هایی است که در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم به کار می رود.

آغوش درمانی،پدر و مادر کودک خود را علی رغم گریه کردن

،جیغ کشیدن،لگد زدن و مبارزه ی اودر آغوش نگه می دارند

.آغوش درمانی ابتدا باید به مدت کم باشد و به تدریج باید مدت آن را طولانی تر کرد.
نوزادتان را در آغوش بگیرید و به عقب و جلو حرکت دهید

برای او لالایی بخوانید و تکرار کنید دوستت دارم.

وقتی به کلمه ی دوست رسیدید بخشی از بدن او مثلاً سر،بینی یا انگشت پایش را ببوسید و نوازش کنید

.گاهی نوزاد را نزدیک صورتتان نگه دارید و مستقیماً به چشمهایش نگاه کنید

و بگویید:«چه بچه نازی!»... «ده تا انگشت کوچولوی پایش را ببین».این جملات را با احساس بگویید.
کودک شما از بدو تولد شروع به فهمیدن می کند

روز اول گوش می کند و هوشیار است.

روز سوم هنگامی که با او صحبت می کنید واکنش نشان می دهد و نگاه او عمدی است

.روز نهم چشمان اش به سمت صدا حرکت می کند،روز چهاردهم مادر خود را می شناسد

، روز هیجدهم سرش را به طرف صدا می چرخاند

و روز بیست و چهارم وقتی مادرش صحبت می کند دهان خود را تغییر شکل می دهد.
 کودکان از همان لحظه که به دنیا پا می گذارند به خوبی برای تعامل با والدین خود مجهزاند.

آنان دارای غرایز اجتماعی هستند که والدین شان را تشویق می کنند با کودک خود تبادل پیام کنند.

بر طبق تحقیقات انجام شده، نوزادان به صداهای بلندی

که بزرگسالان در موقع صحبت کردن با آن ها از خود درمی آورند واکنش نشان می دهند.

حرف زدن با نوزاد بسیار مهم است،حتی اگر معنی کلمه را نفهمد،حس موجود در آن ها را دریافت می کند

و می فهمد که او را مخاطب قرار داده اید

و بدین ترتیب نوزاد وارد دنیای انسانی می شود.پیام ها از طریق نگاه و لبخند هم منتقل می شوند

.اگر به کودک لبخند بزنید او هم در پاسخ و به عنوان سلام لبخند می زند

.از اولین روزها نوزاد به دنبال این تماس می گردد

و به کوچکترین نشانه ها پاسخ می دهد.گاهی پاسخ ها نامحسوس و جزئی هستند

مثل پلک زدن و حتی حرکات بازوها.مطمئناً همیشه این پاسخ ها واضح نیستند

و پاسخ هر نوزادی با نوزاد دیگر متفاوت است.اگر کودک به پیام های شما کم توجه می کند

سعی کنید حتی الامکان توجه او را جلب کنید.
در شش ماه اول کودک به کمک غان و غون کردن،حرکات و ایما و اشاره کردن پیام هایش را می فرستد

و شما را وارد رابطه خواهد کرد.این رابطه به مرور زمان دقیق تر خواهد شد

حدی که پیام ها را به راحتی رمز گشایی می کنید و می فهمید

.گفت و گو کردن یک بازی است اگر زیاد با کودک صحبت کنیم

در برابر صداها، اداها و اطوار جسمانی و حتی حرکات دهانی او واکنش مثبت نشان دهیم

در شش هفتگی، کودکی که با او صحبت شود غالباً  یاد می گیرد

این صداها و اداها و اطوار جسمانی و حتی حرکات دهان را انجام دهد

و به این نوع وارد گفت وگو و ارتباط شود چون یاد می گیرد

این صداها و اداها و اطوار جسمانی همیشه و بدون استثنا سبب می شود

د فردی که با او گفت و گو می کند پاسخ دهد.
 هرچه توجه در دوران کودکی افزایش یابد میزان تمرکز او در آینده بالاتر می رود

.بنابراین انجام بازی هایی که مهارت توجه را افزایش می دهد بسیار کمک کننده است.

به طور کلی دو نوع توجه وجود دارد:توجه کلی و توجه جزئی.

توجه کلی فرد وجوه یک مسأله را در کوتاه مدت می بیند در نتیجه ادراک سرتاسری از محیط به دست می آورد

این توجه سریع و گذراست و دید کلی نسبت به اتفاق های در حال وقوع می دهد.

در نوع جزئی تمرکز،توجه فرد روی یک مسأله برای مدت طولانی تر متمرکز می شود

و فرد با این کار اطلاعات اضافی را فیلتر می کند و به یک یک مسائل نگاه می کند

.در شیرخوارگی که مغز در حال رشد است باید روی توجه کلی کار کرد.
هیچ چیز برای کودک از چهره ی یک انسان جذاب تر نیست

اصلاً آن ها برای همین کار برنامه ریزی شده اند

و آن هم فقط به یک دلیل:بقای ایجاد تماس چشمی با یک انسان بزرگسال

.«کیه که قلبش با نگاه خیره و پرمعنای یک نوزاد به تپش در نیاد؟

»و این یکی از اولین تجربه هایی است که نوزاد شما در توجه و تمرکز خواهد داشت.

ذات و غریزه ی کودک این است که به شما نگاه کند

.شما می توانید این مسئله را گسترش داده و مدت توجه او را افزایش دهید

.لازمه ی این کار این است که بگذارید دوباره و دوباره چشمان شما را پیدا کند.

توجه داشته باشید بهترین رنگ وسایل بازی برای جلب توجه شیرخواران رنگ های براق و درخشان است

.اگر شما سه اسباب بازی مشخص که یکی از آن ها آبی،یکی زرد و یکی قرمز است را به او نشان دهید

.به علت ناشناخته ای، او مدت طولانی تر به اسباب بازی قرمز نگاه خواهد کرد.معلوم نیست که این توجه به علت رنگ قرمز است یا درخشندگی این رنگ توجه او را جلب کرده است.
از دو طرف صورت نوزاد به آرامی اسم او را صدا بزنید

تا زمانی که چشمان اش را حرکت دهد و شما را بیابد(به شما نگاه کند)در همان لحظه برای تشویق او را بغل کنید،نوازش کنید

،اسباب بازی ای مثل جغجغه یا اسباب بازی ای که دوست دارد به دست او بدهید و یا او را ببوسید.
توجه داشته باشید طبق تحقیقات انجام شده نورون های بینایی در طول نخستین ماه های زندگی شکل می گیرد.

های بینایی از حدود دو ماهگی شروع به شکل گیری می کند

تحریک دید نوزاد به ایجاد اتصالات بینایی کمک خواهد کرد و ضامن رشد مناسب بینایی و گسترش توجه او است.
در این جا به چند روش که به نوزادان برای توانایی توجه و فعالیت چشمی مناسب کمک می کند توجه کنید.
- یک شی با رنگ های براق و درخشان جلوی چشم نوزادتان قرار دهید

و آن را جلوی چشمانش بچرخانید.وقتی مطمئن شدید نوزادتان به آن شی نگاه می کند آن را آرام به یک طرف حرکت دهید.

به حرکت دادن و عقب و جلو بردن شی ادامه دهید و نوزادتان را تشویق کنید با چشم هایش آن را دنبال کند.
-اشیای صدادار،جذاب، براق و درخشان بالای سرش آویزان کنید

تا در نوسان باشد،حرکت نوسانی اشیاء به افزایش رشد بینایی کودک کمک خواهد کرد.
این تمرین ها علاوه بر تمرکز کردن،کمک بزرگی به کنترل چشم ها است.

یادگیری کنترل عضلات چشم مثل هر عضله دیگر از طریق تمرین و تکرار ممکن است

و همین کنترل است که نوزادان را قادر می سازد اطراف خود را برانداز کنند،

متوجه جزئیات مختلف شوند ودر نتیجه آگاهی و هوش خود را افزایش دهند.

هم چنین حرکات کوچک چشم به مغز کمک می کند

فاصله ها را بیشتر و بهتر درک کند که چه چیزی دور است و چه چیزی نزدیک و کنار شخص است.
یکی از بازی های دوران نوزادی در آوردن زبان و حرکت دادن آن است

به کمک این بازی روی توانایی که دارد، تمرکز می کند

و با این بازی کنترل عضلات زبان را هم به دست می آورد

.هم چنین انجام این بازی با کودکان به آن ها نشان می دهد

که آن ها یک منبع جالب از شادی هستند که ارزش توجه کردن را دارند.

داشتن بر حرکات زبان این اطمینان را می دهد که نوزاد توانایی ایجاد صداها و سرانجام کلمات را پرورش می دهد.
در این بازی ابتدا نوزاد را صدا کنید و به او لبخند بزنید

تا توجهش جلب شود.بعد زبانتان را بیرون بیاورید و کمی حرکت دهید.

نوزاد را تشویق  کنید که از شما تقلید کند و زبانش را حرکت دهد.هنگام بازی نوزاد حواس خود را متمرکز می کند

و از آن لذت می برد و تلاش می کند کار شما را تقلید کند.هنگامی که نوزاد از شما تقلید کرد

او را با بوسیدن، نوازش کردن و یا بغل کردن و ... تشویق کنید.

بعد از آن که نوزاد کمی زبانش را حرکت داد زبانتان را از سمتی به سمت دیگر ببرید

و زمانی که این حرکت را یاد گرفت سراغ حرکات بالا و پایین و بالعکس بروید.

حتی اگر نوزاد کمی بزرگتر شد می توانید به او نشان دهید

که وقتی بینی تان را به یک سمت فشار می دهید

زبانتان هم به همان سمت می رود و وقتی بینی تان را به سمت دیگر فشار می دهید زبانتان دوباره به همان سمت می رود.
هنگام تولد،نوزاد هیچ گونه شناخت و آگاهی در مورد دست ها و پاهای خود ندارد

.نوزاد در طول یک ماه اول زندگی دست و پایش را کشف می کند که برای او عمل دشواری محسوب می شود.

مهارت کنترل عضلات زبان کم کم به  دست ها و پاها تعمیم داده می شود و آگاهی از خویشتن در او بالا می رود.

برای تشویق نوزاد به شناخت و آگاهی در مورد دستان و پاهای خود و شل کردن انگشتانش بازی هایی کنید

که ضمن آن بتواند انگشتانش را یکی یکی باز کنید

.مثل بازی قدیمی«این می گه بریم دزدی» ... . این کار را با انگشتان پایش نیز انجام دهید

.در عین حال کف دست و نوک انگشتان او را با چیزهای نرم و خز مانند قلقلک دهید.

هم چنین دستانش را به نرمی ماساژ دهید و بمالید.
صورت خود را به صورت نوزادتان نزدیک کنید و شعر زیر را بخوانید:
انگشتان کوچولو و قشنگش را ببین(در همان حال انگشتانش را لمس کنید یا ببوسید).
 بینی کوچولوش چه خوشگل(بینی اش را لمس کنید و ببوسید).
جلو بردن دست برای گرفتن چیزها به مغز کمک می کند

تا هماهنگی بین دست و چشم را تحول بخشد

.کودکتان را در دامان نگاه دارید یا او را به پشت بخوابانید

.انگشت سبابه خود را در دستش بگذارید

، احتمالاً انگشتان شما را خواهد گرفت،چون این واکنش طبیعی نوزادان است

.هربار که انگشتان را گرفت، او را تشویق کنید

.مثلاً «دخترک یا پسرک قشنگ من!».

این بازی دست ها و انگشتان کودک را تقویت می کند و مهارت های ردیابی او را تکامل می بخشد.

برگرفته از سایت ایران اتیسم



تاریخ : شنبه 91/6/11 | 8:12 صبح | نویسنده : دیدن صفحه اصلی وبلاگ
 




تاریخ : یکشنبه 91/2/17 | 2:27 عصر | نویسنده : دیدن صفحه اصلی وبلاگ

http://www.parsiblog.com/PhotoAlbum/behesht1389/9fadd7caf7239776a88efa4464e05bad.jpg

http://www.parsiblog.com/PhotoAlbum/behesht1389/13.gif

(فروشگاه نرم افزار)behesht1389.mihanblog.com

تشخیص افتراقی بیماری اتیسم

 


تاریخ : سه شنبه 91/1/29 | 11:28 صبح | نویسنده : دیدن صفحه اصلی وبلاگ
تاریخ : دوشنبه 90/10/5 | 11:18 صبح | نویسنده : دیدن صفحه اصلی وبلاگ
تاریخ : چهارشنبه 90/1/31 | 9:5 صبح | نویسنده : دیدن صفحه اصلی وبلاگ

روشهای تشخیص   :
علائم و نشانه های اُتیسم ممکن است در زمان نوزادی بروز کنند و شاید هم این اتفاق نیافتد

 ولی نشانه های این بیماری حتماً بین 24 ماهگی الی 6 سالگی خود را نشان خواهند داد .

یک دکتر متخصص بایستی یک سری سئوالات مشخص و دقیقی در رابطه با چگونگی رشد

جسمی و ذهنی کودک تهیه کرده و جواب آنها را از طریق والدین و مشاهدات دقیق بدست آورد .
انجمن ملی پرورش و سلامت کودکان در آمریکا این پنج سئوال اولیه را برای یک معاینه از

 

 کودک اُتیستیک تهیه کرده است :


1-آیا کودک شما تا قبل از 12 ماهگی صدا سازی و نجوا داشته است ؟

 

2-تا قبل از 12 ماهگی آیا کودک شما از اشاره ، اَداها و یا گرفتن دست

 

دیگران و همینطور بای بای کردن استفاده
کرده است ؟

 
3-آیا کودک شما تا قبل از 16 ماهگی از کلمات تنها استفاده کرده است ؟


4-آیا کودک تا قبل از 24 ماهگی از ترکیب دو کلمه استفاده کرده است ؟


5-آیا کودک هیچ کدام از مهارتهای کلامی و اجتماعی خود را از دست داده است ؟

البته باز هم یادآور می شویم که برای تشخیص قطعی نیاز به بررسی های بسیار دقیق و جامعی می باشد که باید توسط
 
افراد متخصص و آگاه صورت بگیرد .برای یک بررسی دقیق و کامل یک کودک مظنون به اُتیسم بایستی توسط متخصص
 
اطفال ، روانشناس ، مشاور آموزش و یاد گیری کودکان ، متخصص اعصاب ، متخصص گفتار درمانی و سایر
 
 متخصصین در زمینه اُتیسم معاینه شود .

 


در صورت جواب منفی به چهار سئوال اول و جواب

 

 مثبت به سئوال آخر احتمال وجود اُتیسم در کودک

 

 داده می شود .

البته باز هم یادآور می شویم که برای تشخیص قطعی نیاز به بررسی های بسیار دقیق و جامعی می باشد که باید توسط

افراد متخصص و آگاه صورت بگیرد .برای یک بررسی دقیق و کامل یک کودک مظنون به اُتیسم بایستی توسط متخصص

 اطفال ، روانشناس ، مشاور آموزش و یاد گیری کودکان ، متخصص اعصاب ، متخصص گفتار درمانی و سایر

متخصصین در زمینه اُتیسم معاینه شود .

 

 




تاریخ : یکشنبه 90/1/21 | 2:30 عصر | نویسنده : دیدن صفحه اصلی وبلاگ

ابداع شیوه جدید در تشخیص بیماری اوتیسم

 

دانشمندان بریتانیایی برای اولین بار شیوه جدیدی در تشخیص اوتیسم در افراد بالغ ابداع کردند که 90درصد دقت دارد

دانشمندان بریتانیایی شیوه جدیدی را ابداع کردند که می‌تواند بیماری اوتیسم را در افراد بالغ با دقت بالا شناسایی کند.

محققان موسسه روان‌پزشکی کالج سلطنتی لندن برای اولین بار توانستند در یک اسکن مغزی ?? دقیقه‌ای، بیماری اوتیسم را در افراد بالغ با 90درصد دقت تشخیص دهند.

یافته‌های این مطالعه که در شماره 20 اوت  «مجله علوم عصبی» منتشر شده است حاصل بررسی ا فراد بالغ سالم، وبیمار اوتیستی و ا فراد بالغ مبتلا به اختلال نقص‌توجه- بیش‌فعالی بود.

همه شرکت‌کنندگان مطالعه مرد و در فواصل سنی قرار داشتند.

دانشمندان پس از تشخیص اولیه بیماری به وسیله شیوه‌های سنتی، تکنیک جدید اسکن مغزی را به‌کار بردند.

شیوه‌های سنتی تشخیص بیماری شامل آزمون‌های هوش، مصاحبه روان‌پزشکی، معاینه جسمی و آزمایش خون است.

محققان با استفاده از تصاویر ام.آر.آی، عکس‌هایی از ماده خاکستری مغز گرفتند. سپس از تکنیک تصویربرداری جداگانه‌ای استفاده شد که می‌تواند این تصاویر را به تصاویر سه‌بعدی تبدیل کند تا ساختار، شکل و ضخامت ارزیابی شود.

به این ترتیب بیماری اوتیسم شناسایی شد و به گفته محققان این روش سریع در تشخیص بیماری بسیار دقیق هم بود.

در این شیوه جدید، دانشمندان با مطالعه تصاویر جدید و پیچیده ماده خاکستری مغز می‌توانند به جای ویژگی‌های شخصیتی از نشانگرهای زیستی در تشخیص این بیماری استفاده کنند.

تاکنون تشخیص این بیماری در برخی از کشورها از جمله بریتانیا عمدتا برمبنای شناسایی اولیه از سوی دوستان یا اقوام نزدیک بیمار بوده است. پس از مراجعه فرد به پزشک، فرایند طولانی و وقت‌گیر تشخیص آغاز می‌شود که گروه متخصصین باید به تفسیر اطلاعات موجود بپردازد.

اوتیسم یک اختلال رشدی فراگیر است که به علت اختلالات پیش‌آمده در رشد مغزی رخ می‌دهد و با مشکلات گسترده در تعامل و ارتباطات اجتماعی، محدود شدن شدید علائق و رفتار بسیار تکراری مشخص می‌شود.

میزان شیوع این بیماری در دنیا حدود یک یا دو در هر هزار نفر گزارش شده‌، اما در برخی کشورهای پیشرفته مانند آمریکا یک نفر در هر 200 تا 150 نفر اعلام شده است.

این امر می‌تواند به علت جمع‌آوری بیشتر آمار در این کشورها، مراجعه بیشتر افراد به مراکز درمانی و تشخیص زودتر و سریع‌تر بیماری یا عوامل ناشناخته دیگر باشد.

شیوع این بیماری در کشور بریتانیا حدود یک درصد است که تقریبا نیم میلیون نفر را دربرمی‌گیرد. بیشتر مبتلایان به این بیماری مرد هستند، به‌طوری که نسبت مبتلایان مرد به زن چهار به یک است.

اهمیت ابداع شیوه جدید در تشخیص اتیسم

دکتر کریستین ایکر، محقق این مطالعه در کالج سلطنتی لندن ارزش ابداع این روش سریع و دقیق در تشخیص اوتیسم را «بسیار زیاد» ارزیابی کرد.

او در این زمینه افزود که این روش می‌تواند به کاهش نیاز به روند تشخیصی کنونی کمک کند که گران‌قیمت، وقت‌گیر و همراه با استرس برای بیماران و خانواده‌های آن‌هاست.

دکتر ایکر اظهار امیدواری کرد که این شیوه بتواند در آینده در تشخیص این بیماری در کودکان نیز به‌کار رود.

پروفسور دکلان مورفی، روان‌پزشک و سرپرست مطالعه گفته است که تشخیص به‌موقع بیماری به معنای کمک رساندن زودتر به فرد و بهبود کیفیت زندگی اوست.

دکتر مورفی افزود: افراد به صورت‌های مختلف از این بیماری تاثیر می‌پذیرند، برخی می‌توانند به زندگی نسبتا مستقل خود ادامه دهند، برخی نیاز به کمک بیشتر دارند، ولی این بیماری در برخی افراد آن‌قدر شدید است که آن‌ها حتی نمی‌توانند احساسات و ناکامی‌های خود را با دیگران درمیان بگذارند.

او به تلویحات اخلاقی تصویربرداری از افراد سالمی که مبتلا به ?تیسم نیستند نیز اشاره کرد و تاکید کرد که این مورد باید با دقت مدیریت شود.

پروفسور کریستوفر کنراد، رئیس شورای تحقیقات پزشکی در بریتانیا گفت که هرقدر بیشتر پایه‌های زیستی بیماری اوتیسم شناخته شود، بهتر می‌توان راه‌های جدید برای درمان آینده آن ابداع کرد.

مرجع:

The Journal of Neuroscience

http://www.jneurosci.org/cgi/content/abstract/30/32/10612

 




تاریخ : یکشنبه 89/12/8 | 8:32 صبح | نویسنده : دیدن صفحه اصلی وبلاگ
یک اسکن مغزی سریع می تواند با ?? درصد دقت ، ابتلای فرد بزرگسال به بیماری اوتیسم را تشخیص دهد

پژوهشگران علوم پزشکی شیوه نوینی ابداع کرده اند که می تواند بیماری اوتیسم (Autism) در بزرگسالان را ظرف فقط ?? دقیقه تشخیص دهد.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، تا کنون تشخیص اوتیسم براساس توضیحات شخصی که دوستان و خویشاوندان فرد مبتلا در اختیار پزشکان قرار داده می شد، صورت می گرفت.
اکنون گروهی از پژوهشگران دانشگاه کینگ لندن، اسکن مغزی سریعی ارائه کرده اند که می تواند با ?? درصد دقت، ابتلای فرد بزرگسال به بیماری اوتیسم را تشخیص دهد.
در حقیقت به گفته این دانشمندان این یافته مهمی است که محققان امیدوارند در آینده به غربالگری برای اوتیسم در کودکان منجر شود.
محققان دانشگاه کینگ از اسکن ام آ‌ر آی برای تصویر برداری از ماده خاکستری مغز استفاده کردند.
سپس یک شیوه تصویر برداری جداگانه برای تبدیل این تصاویر اسکن شده به تصاویر سه بعدی بکار گرفته شد تا الگوریتم های رایانه ای ساختار، شکل و ضخامت این ماده را ارزیابی کنند.
این اندازه گیری های پیچیده توانست اختلال طیف اوتیسم را نشان دهد. با توسعه این فرایند، رایانه توانست به سرعت نشانگرهای زیست شناختی را برای ارزیابی اینکه آیا فردی اختلال طیف اوتیسم دارد یا خیر نشان دهد.
درخودماندگی یا اوتیسم (Autism) نوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیر طبیعی مشخص می‌شود.
علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن ناشناخته‌است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است.
وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد.
کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد.
در بعضی موارد رفتارهای خود آزاری و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول مشاهده شود. هسته مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.

اوتیسم یا درخودماندگی یک ناتوانی پیچیده رشدی است که معمولا در سه سال اول زندگی ظاهر می‌شود.
این عارضه نتیجه اختلالی عصب‌شناختی است که بر کارکرد طبیعی مغز تاثیر می‌گذارد و رشد آن را در نواحی مربوط به ارتباط و تعامل اجتماعی دچار اشکال می‌کند.
علائم و نشانه‌های اصلی اوتیسم شامل اختلال در ارتباط و مراودات اجتماعی و رفتارهای تکراری است.
کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است مشکلاتی در صحبت‌کردن با دیگران داشته باشند یا هنگامی که با آنها صحبت می‌کنید به چشم‌های شما نگاه نکنند.
کودکان مبتلا پیش از آنکه بتوانند توجه خود را به کاری جلب کنند، ممکن است مجبور باشند برای مثال مدادهای‌شان را ردیف کنند یا جمله مشابهی را بارها و بارها تکرار کنند تا خودشان را آرام کنند.
به طور کلی افرادی که مبتلا به اوتیسم در سه زمینه “مراوده اجتماعی” (دشواری در ایجاد روابط اجتماعی: منزوی از دیگران و یا بی تفاوت نسبت به آنان بودن)، “ارتباط اجتماعی” (دشواری در ابجاد ارتباط لفظی و غیر لفظی: درک نکردن کامل مفهوم حرکات و اشارات، حالات صورت و لحن صحبت دیگران) و “تخیل” (دشواری در یادگیری بازی هایی که چند نفر در آنها درگیر هستند و یا باید از قدرت تخیل برای فهم آنها استفاده کرد ) دچار اشکال هستند.
رفتار تکراری و مقاومت در مقابل تغییر روال کار و زندگی نیز جزو خصوصیات فرد اوتیستی است.
از آنجایی که افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است علائم و خصوصیات گوناگونی را از خود نشان دهند، اوتیسم در واقع شامل “طیفی” از اختلالات است.



تاریخ : دوشنبه 89/9/22 | 10:39 صبح | نویسنده : دیدن صفحه اصلی وبلاگ

برای تشخیص این بیماری هیچ تست پزشکی وجود ندارد.برای تشخیص اُتیسم در یک کودک باید رفتار ، ارتباط و سطح رشد ذهنی کودک به دقت بررسی شود . از آنجائی که بعضی از علائم این بیماری با بعضی از بیماری های دیگر مشترک است ممکن است متخصصین آزمایشها و تست های پزشکی متفاوتی را برای کودک تجویز کنند تا از وجود یا عدم وجود مشکلات دیگر در کودک مطمئن شوند.
با یک بررسی کوتاه در یک جلسه ممکن نیست که بتوان به طور قطع وجود اُتیسم را در کودکی ثابت کرد. مشاهدات والدین و بررسی کامل مراحل رشد کودک از لازمات تشخیص اُتیسم در یک کودک می باشد . در نگاه اول ممکن است کودک اُتیستیک به نظر عقب مانده ذهنی ، دارای اختلال رفتاری ، دارای مشکل شنوائی و یا دارای رفتارهای عجیب به نظر برسد .البته ممکن است تمام این علائم در یک کودک اُتیستیک وجود داشته باشند که این امر خود باعث مشکلتر شدن تشخیص می شوند .به هر حال در ابتدای امر بایستی معاینه دقیق و کاملی از کودک به عمل آید زیرا به این ترتیب می توان یک برنامه مناسب و دقیق برای کمک به کودک اُتیستیک و درمان او تهیه کرد .
تشخیص زودهنگام :
تحقیقات نشان داده است که تشخیص زودهنگام اُتیسم در درمان و بهبود وضعیّت کودکان مبتلا بسیار مؤثر است. هر چقدر زودتر بتوان اُتیسم را در یک کودک تشخیص داد ، زودتر هم می شود از برنامه های درمانی برای کمک به این کودکان بهره برد .
روشهای تشخیص :
علائم و نشانه های اُتیسم ممکن است در زمان نوزادی بروز کنند و شاید هم این اتفاق نیافتد ولی نشانه های این بیماری حتماً بین 24 ماهگی الی 6 سالگی خود را نشان خواهند داد . یک دکتر متخصص بایستی یک سری سئوالات مشخص و دقیقی در رابطه با چگونگی رشد جسمی و ذهنی کودک تهیه کرده و جواب آنها را از طریق والدین و مشاهدات دقیق بدست آورد .
انجمن ملی پرورش و سلامت کودکان در آمریکا این پنج سئوال اولیه را برای یک معاینه از کودک اُتیستیک تهیه کرده است :
1-آیا کودک شما تا قبل از 12 ماهگی صدا سازی و نجوا داشته است ؟
2-تا قبل از 12 ماهگی آیا کودک شما از اشاره ، اَداها و یا گرفتن دست دیگران و همینطور بای بای کردن استفاده
کرده است ؟
3-آیا کودک شما تا قبل از 16 ماهگی از کلمات تنها استفاده کرده است ؟
4-آیا کودک تا قبل از 24 ماهگی از ترکیب دو کلمه استفاده کرده است ؟
5-آیا کودک هیچ کدام از مهارتهای کلامی و اجتماعی خود را از دست داده است ؟
در صورت جواب منفی به چهار سئوال اول و جواب مثبت به سئوال آخر احتمال وجود اُتیسم در کودک داده می شود . البته باز هم یادآور می شویم که برای تشخیص قطعی نیاز به بررسی های بسیار دقیق و جامعی می باشد که باید توسط افراد متخصص و آگاه صورت بگیرد .برای یک بررسی دقیق و کامل یک کودک مظنون به اُتیسم بایستی توسط متخصص اطفال ، روانشناس ، مشاور آموزش و یاد گیری کودکان ، متخصص اعصاب ، متخصص گفتار درمانی و سایر متخصصین در زمینه اُتیسم معاینه شود .

مشاوره با متخصصین :

اگر کودک از طرف شما و یا دکتر مخصوص خود مظنون به اُتیسم باشد به هر حال بایستی توسط شخصی که در زمینه اُتیسم تخصص دارد معاینه دقیق شود .ممکن است این فرد یک روانشناس ، روانپزشک و یا یک متخصص رشد اطفال باشد .گاهی ممکن است برای یک تشخیص دقیق و درمان به یک تیم متخصص نیاز شود این تیم می تواند از افراد زیر تشکیل شود :
1-متخصص رشد در اطفال : این فرد می تواند مشکلات سلامتی و رشد در کودکان را درمان کند.
2-روانپزشک کودک : این فرد می تواند در تشخیص اولیه کمک کرده و در صورت نیاز داروهائی را برای کمک به کودک تجویز کند .
3-روانشناس کودک : در شناخت عادات و حالات روانی کودک کمک کرده و ناتوانی های کودک در زمینه های رشد ذهنی ،روانی ، و اجتماعی را بررسی می کند . همچنین یک روانشناس می تواند در بهبود رفتاری کودک و افزایش مهارتهای اجتماعی کودک به شما کمک کند .
4-رفتار درمان :این شخص می تواند علاوه برکمک به بهبود توانائی های کودک در کارهای روزانه مانند لباس پوشیدن ، غذا خوردن و سایر کارهای استقلالی، همچنین در بهبود وضعیت حواس پنجگانه ،قدرت تشخیص ،و سایر توانائی های کودک او را یاری کند.
5-کار درمان : یک کار درمان کودک را در استفاده درست از عضلات و اندامهای بدن برای انجام کارهای بزرگ و کوچک بدنی می تواند یاری کند .
6-گفتار درمان :در بهبود وضعیت گفتار کودک و افزایش توانائی او در مهارتهای کلامی بسیار مؤثر است .
7-مشاور خانواده :این شخص می تواند علاوه بر راهنمائی در امر روابط شما با کودک خود، شما را در بهره وری بهتر از منابع و مراکز موجود در جامعه برای کمک به درمان کودک کمک کند .
بسیار مهم است که متخصصین و والدین همکاری بسیار نزدیکی با هم در درمان کودک داشته باشند زیرا به این ترتیب بیشترین بازده را بدست خواهید آورد .همانطور که متخصصین از تخصص و تجربه خود برای درمان کودک شما استفاده می کنند ، شما نیز به عنوان کسانی که توانائی ها و خصوصیات کودک را بهتر از هر کس دیگری می شناسید ، می توانید در یاری رساندن به کودک و پیشرفت مراحل درمانی مؤثر باشید . هنگامی که یک برنامه درمانی برای کودک شروع شود تبادل اطلاعات میان والدین و درمانگران و گفتگوی منظم میان آنها می تواند در پیشبرد برنامه درمانی و پیشرفت کودک بسیار مهم باشد .در اینجا ما به نمونه هائی از راهنمائی های لازم اشاره می کنیم :
اطلاعات خود را افزایش دهید . تا جائیکه می توانید معلومات خود را درباره توانائی های کودکتان افزایش دهید تا به این ترتیب بتوانید فرد مؤثری در برنامه درمانی باشید و بیشتر مراقب رفتار و عملکرد کودک باشید .اگر از اصطلاحات مورد استفاده درمانگران چیزی سر در نمی آورید از آنها بخواهید تا برای شما توضیح بدهند .
خود را همیشه آماده نگاه دارید .شما همیشه باید آماده باشید تا در مواقع لزوم با متخصصین ، درمانگران و مسئولان مدارس و مراکز درمانی ملاقات کنید .سئوالات خود را از قبل تهیه کرده آنهارا بنویسید و جوابهای آنهارا نیز یادداشت کنید .
برای برنامه درمانی بایستی سازماندهی داشته باشید.بسیاری از والدینی که برنامه درمانی موفقی داشته اند کسانی بوده اند که تمامی مراحل درمان را زیر نظر داشته و از کارها ئی که انجام شده و باید انجام شود گزارش تهیه کرده و بررسی می کرده اند.
برقراری ارتباط بسیار مهم است . شما باید بیاموزید که چه در موارد مثبت و چه در موارد منفی باید با متخصصین و درمانگران صحبت کنید و تمامی موارد لازم را مورد بحث و گفتگو قرار دهید .شما باید به طور واضح دلایل موافقت و یا عدم موافقت خود با مسایل پیش آمده را با درمانگران و متخصصین مربوطه در میان بگذارید تا مشکلات موجود با کمک یکدیگر حل شود.

 




تاریخ : چهارشنبه 89/9/17 | 10:26 صبح | نویسنده : دیدن صفحه اصلی وبلاگ

اوتیسم با مغز چه می‌کند؟



گفتگو با دکتر ابوالقاسم خوش‌کنش، روان‌شناس و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی


آنهایی که فیلم مرد بارانی را دیده‌اند بازی دلنشین و منحصربه‌فرد داستین هافمن در نقش یک بیمار اوتیستیک را به خاطر می‌آورند که ساعت‌ها به یک نقطه خیره می‌ماند، حرف‌های ابلهانه می‌زد، واکنش‌های عجیب و غریب نشان می‌داد اما توانایی‌های فوق‌العاده‌ای هم داشت. به‌طور مثال تمام دفترچه تلفن منزلش را با تمام شماره‌های آن از حفظ بود. برای آشنایی بیشتر با این اختلال رشدی به سراغ دکتر ابوالقاسم خوش‌کنش، روانشناس و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی رفتیم تا با این اختلال، بیشتر آشنا شویم.

سلامت : «اوتیسم کودکان» از نظر روان‌شناسان به چه معناست؟
اوتیسم نوعی بیماری است که در اوان زندگی آغاز می‌شود. این اختلال که از آن به انسان ناتمام نیز تعبیر شده از اختلالات رشدی به شمار می‌رود و در پسرها چهاربرابر دخترها مشاهده می‌شود. لئوکانر نخستین فردی بود که در سال 1943 بیماری اوتیسم را به عنوان آشفتگی‌های عاطفی، رفتاری و روان‌شناختی مطرح کرد. از نظر محققان، مشکل اوتیسم در اثر عوامل روانی، ارتباطی به خصوص در بعد ارتباطی با رفتار سرد والدین و نشان ندادن محبت نسبت به کودک پیش می‌آید. کودک دارای دنیایی است که در آن مادر تمام راه‌های آن را بلد است و تمام حضور و حرکت را تشکیل می‌دهد.
البته بدون مادر بودن هم دنیایی است که در آن دنیای کودک خراب و خالی است و هیچ‌گونه واکنشی در آن به چشم نمی‌خورد؛ دنیایی یخ زده و برهوتی پر از انجماد و سرما. کودکی که مادری سرد و بی‌هیجان دارد، در حلقه وصل او به خانواده، الگوی پدر نیز در سازمان شخصیتی‌اش مفقود است و تکلیفش معلوم نیست. او در این حلقه، خودش، دستانش، پاهایش، چشمانش، گوشش و دهانش را گم می‌کند و جای آنها را در بدنش فراموش می‌کند و یا مرتب می‌خواهد بررسی کند و جای آنها را مشخص سازد. این گم‌شدگی خود و اعضای بدن در حقیقت نوعی عکس‌العمل نسبت به ناپایداری‌های والدین در رابطه با فرزند است.
سلامت : این کودکان از لحاظ هیجانی چه رفتاری دارند؟
فرزند مبتلا به اوتیسم یا کودک اوتیستیک از لحاظ هیجان ناپایدار و نامتعادل است. کودک مبتلا به دلیل اطمینان نداشتن و ناپایداری در زندگی کوتاهش به طور کامل تمایل دارد که یکسانی و فقدان تغییر در محیط زندگی‌اش را حفظ کند. در زندگی‌اش هر شیء یا چیزی هنگامی وجود دارد که در جای همیشگی‌اش باشد و اگر جایش تغییر کند، از نظر او دیگر وجود ندارد.
سلامت : این بیماری چگونه ایجاد می‌شود و علایم آن چگونه است؟
آسیب خفیف مغزی نخستین عامل مورد نظر در ایجاد این اختلال است و علایم آن نیز شامل به کار نگرفتن طرف چپ و راست بدن به‌طور ثابت و به دست نیاوردن مهارت راست برتری یا چپ‌برتری از فعالیت‌های حرکتی و همچنین روی پنجه راه رفتن و یا داشتن رفتار تکراری به ویژه در موقعی که فرد به دنیای خود فرو می‌رود، از علایم بارز این اختلال است.
سلامت : با کودکان مبتلا به اوتیسم چگونه رفتار کنیم؟
با کودکان مبتلا باید تماس لمسی برقرار کنیم و عواطف خود را به آنها نشان دهیم. باید در آغوش‌شان گرفت و آنها را با متغیرهای تنوع محیطی روبه‌رو کرد و از انزوا‌طلبی‌شان جلوگیری به عمل آورد.
سلامت : این کودکان از لحاظ جسمی نیاز به چه توجهاتی دارند؟
به طور کلی کودکان مبتلا ممکن است دارای عوارض متعددی از لحاظ جسمی، عاطفی و روانی باشند. در بعد جسمی ممکن است آنها دارای بدنی حساس باشند که با لمس ساده واکنش زیادی نشان می‌دهند و یا برعکس بدن‌شان غیرحساس به لمس باشد، به طوری که با سنجاق فرو کردن به بدن‌شان نیز واکنش متناسبی نشان ندهند که در هر یک از موارد یاد شده باید حساسیت کودک را کاهش داد. به طور مثال، در کودکی که واکنش کمی در قبال لمس بروز می‌دهد باید دست او را به آب گرم و سپس سرد فرو برد. دست او را نیشگون گرفت و با برس یا کاغذ سمباده حساسیت او را افزایش داد.
سلامت : و اگر حساسیت زیادی داشت؟
اگر حساسیت کودک اوتیستیک زیاد بود، می‌توانیم با پرت کردن حواس و انجام سایر رفتارها و واکنش‌های انحرافی آن را کاهش دهیم. در اوتیسم بیش حساس به شنوایی نیز باید با موم یا پنبه حساسیت شنوایی آنها را کاهش دهیم تا ترس‌شان کمتر شود. کودکان مبتلا در گذرگاه‌های عصبی حواس چشایی، بویایی، شنوایی، بینایی و لمس دچار مشکل هستند، آنها ممکن است در هنگامی که مواجه با یک محرک از نوع حواس یاد شده بشوند، واکنشی غیرمتعارف نشان دهند که باید حواس آنها را از لحاظ آستانه تحریک تغییر دارد.
سلامت : و دست آخر، آیا می‌توان به درمان این کودکان امیدوار بود؟


کودکان مبتلا در واکنش نسبت به حواس یاد شده یا کند عمل می‌کنند یا تند و تیز هستند که در هر صورت باید این واکنش‌‌ها تغییر کنند. اگر کودک مدفوع خود را بو می‌کند و فقط صدای خود را گوش می‌کند، باید تدابیری را اندیشید که تغییر کند. کودکان بسیار کند، کودکان بسیار تند و کودکان ناموزون یا نامشخص هر یک روش درمانی خاص خود را دارند و همه آنها قابل درمان بوده و با حوصله و پشتکار قابل تغییر هستند.

هفته نامه سلامت