(فروشگاه نرم افزار)behesht1389.mihanblog.com

نقش کاردرمانی جسمی در  بیماری اتیسم

درمانگران به خصوص آنهایی که در زمینه اطفال کار کرده اند می دانند که صرفا درمان بر روی کودکان اوتیسم کافی نبوده و بایستی خانواده ها نیز پا به پای درمانگران با فرزندانشان مراحل مختلف رشدی جهت نشستن، چهار دست و پا رفتن، راه رفتن، دویدن و پریدن کار کنند.

یک کاردرمانگر به کودکانی که دچار ناتوانیهای رشدی یا عصبی و یا فیزیکی یا دچار عوارض عصبی- عضلانی یا مشکلات قلبی- عروقی هستند کمک شایانی می نماید. رویکرد اصلی آنها براساس محدودیتهای حرکتی می باشد.

کاردرمانگران کودکانی را که دچار مشکلات حرکتی و ناتوانیهای عملکردی هستند مورد ارزیابی و درمان قرار می دهند. نقش اولیه کاردرمانگر براساس تحریکات و مهارتهای شناختی که کودک در ضمن تمرین و تحرک این موارد را به کار می برد. این تحریکات مشتمل بر تغییر وضعیتها و انجام حرکات ورزشی می باشد. تمامی این برنامه ها برای رسیدن به مهارتهای حرکتی و تجزیه و تحلیل و شناخت لازم برای کودک می باشد. کاردرمانی ممکن است مکمل برنامه های حرکتی و ورزشی باشد که کودک در مدارس به آن می پردازد.

کاردرمانگر براساس ارزیابی حرکات بزرگ که کودک قادر به انجام آن می باشد، می تواند برنامه درمانی مننحصر به فردی را به وی بدهد. از این اطلاعات کاردرمانگر اهداف عملکردی مثل غلت زدن و نشستن بدون کمک و حمایت، مهارتهای رشدی، بهبود کنترل حرکتی و برنامه ریزی آن و بهبود کیفیت زندگی را انجام بدهند.

اغلب بایستی وسایل کمکی جهت بهبود و ارتقای سطح عملکردی کودکان تجویز گردد و همچنین جهت افزایش آموزش و آگاهی کودکان به خانواده ها نیز آموزشهای لازم داده شود. در ضمن تمامی این کارها بایستی در جهت افزایش ثبات، عملکرد، حرکت و مهارتهای کودکان باشد. یک انجمن بین المللی پس از چندین سال تحقیقات در این زمینه نقش کاردرمانگران را بسیار حائز اهمیت برشمرده که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1-      در اولین سالها، جلوگیری از تأخیر رشدی به علت شیب شدید رشدی- حرکتی کودکان.

2-      آموزش و یادگیری کودکان به صورت اتوماتیک.

3-      خانواده ها نیز در بهبود این روابط نقش اولیه و مهمی را ایفا می کنند که کاردرمانگر بایستی بر روی موارد آن نیز به خانواده ها توضیحات کافی بدهد.

4-      آموزش بازده رشدی که بستگی به نوع بیماری و عوامل محیطی دارد.

سرویسهای کاردرمانی شامل:

1-      انجام حرکات و تمرینات فعال و غیر فعال جهت افزایش دامنه حرکتی مفاصل و عملکرد آنها.

2-      تمرینات فعال و غیر فعال جهت افزایش طول و قدرت عضلات که ممکن است با وزنه یا بدون وزنه باشد.

3-      آموزش مهارتهای حرکتی مثل جابجایی در تخت و یا ویلچر.

4-      طرح و برنامه ریزی مهارتهای حرکتی جهت تسهیل مراحل رشدی- حرکتی براساس حرکات چشمی.

5-      تجویز و آموزش استفاده از وسایل کمکی جهت بهبود و افزایش مهارتهای درشت و ظریف مثل اسپیلیتها و ... .

6-      استفاده از مدالیته های مختلف درمانی نظیر سرما درمانی- گرما درمانی- ویبراتور و  ... جهت کاهش درد و بهبود انعطاف و کنترل بهبود درد تا حد بی دردی.

7-      تمرینات هوازی جهت بهبود سیستم تنفسی.

8-      تمرینات تنفسی جهت بهبود عملکرد عضلات تنفسی نظیر عضلات قفسه سینه.

با یک برنامه ریزی دقیق و صحیح می توان به نوزادان کودکان وخانواده های آنها کمک کرد تا بتوان زندگی مناسبی را برای آنها مهیا کرد.

در اینجا می توان به نقش کار درمانگران در بهبود عملکرد کودکان با این ناتوانائیهایی بود. بر این اساس اهداف مهارتی موارد زیر دسته بندی می شود:

1-      احیا عملکرد عصبی

2-      آموزشهای حسی- حرکتی به کودکان و بزرگسالان

3-      آموزشهای مهارتهای حرکتی ثانوی جهت افزایش رشد کودکان

4-      آموزش دقت بینایی و افزایش توجه و تمرکز بینایی و درمان عوارض ثانوی آن

5-      افزایش سرویسهای خانواده محوری جهت افزایش روابط خانوادگی

کاردرمانی به کودک شما کمک خواهد کرد تا بتواند مستقل شده و از نظر جسمی- ذهنی- احساسی بهبود یافته و تمامی مهارتهای لازم جهت رفتن به مدرسه را کسب کند.