2. من هم مثل کودکان دیگر حق شادی، بازی و لذت بردن از دوستی را دارم.

3. من نمی توانم درست راه بروم اما می توانم کنارت بنشینم و با تو دوست شوم.

4. شاید من نتوانم خوب صحبت کنم اما می توانم خوب فکر کنم، خوب بنویسم و دوست خوبی برای تو باشم.

5. چشمهای من خوب نمی بیند اما گوشهایم می شنود.

پس اگر نمی توانم قیافه تو دوست خوبم را ببینم می توانم صدای قشنگت را بشنوم

6. سمعک هم مثل عینک است. من از آن استفاده می کنم تا صداها را بهتر بشنوم.

7. همان طور که اسم های ما و رنگ لباسهای ما با هم فرق دارند، صورت هایمان هم با یکدیگر فرق دارند.

8. اگر پاهای من قوی نیستند خدای مهربان دو دست قوی به من داده تا عصایم رامحکم بگیرم و با آن راه بروم.

9. دوست خوبم بیا به هم قول بدهیم از این به بعد به جای کلمه “کور” از کلمه “نابینا” و به جای کلمه “کر” از کلمه “ناشنوا” استفاده کنیم.