بیش فعالی کودکان را تست کنید
- مجموعه: رفتار از کودکی تا نوجوانی
شیطنت و سر به هوایی از خصوصیات دوران کودکی است. کودکان اغلب پرتحرک اند و به سختی به نظم تن در می دهند. تصور کنید فرزندتان چنان بازیگوش باشد که قادر به کنترل وی نباشید و هر چه به او بیشتر آموزش می دهید کمتر یاد می گیرد. این کابوس را تحت عنوان «اختلال بیش فعالی - کم توجهی» نامگذاری کرده اند.
بیش فعالی درکودکان
اختلال کم توجهی و بیش فعالی، مشکل بسیاری از کودکان و البته نگرانی بسیاری از والدین است.
بعضی از والدین برعکس، حتی شیطنت و خرابکاری مفرط کودکشان را جدی نمی گیرند و آن را به حساب تیزهوشی و کنجکاو بودن او می گذارند.
این آزمون به شما کمک می کند دریابید فرزندتان به مشکل بیش فعالی و کم توجهی دچار است یا نه.
هنگام جواب دادن به سوال های زیر، این نکته ها را در نظر داشته باشید:
• سن فرزندتان را در نظر بگیرید.
• رفتار فرزندتان را در 6 ماه گذشته ملاک پاسخ دادن قرار دهید.
• توجه کنید که این آزمون به تنهایی نباید ملاک تشخیص یا درمان یک کودک باشد.
گزاره های زیر را بخوانید و برای هریک، یکی از گزینه های روبه رو را انتخاب کنید (امتیاز هریک از گزینه ها در مقابل آنها نوشته شده) و در نهایت، مجموع امتیازهایتان را حساب کنید و تفسیر آزمون را بخوانید.
قسمت اول:
1) فرزندتان به جزییات توجه نمی کند یا در انجام تکالیف مدرسه اش اشتباه های ناشی از بی دقتی دارد؟
2) به سختی می تواند توجهش را حین انجام یک کار و تا پایان آن حفظ کند؟
3) وقتی مستقیما با او صحبت می کنید، به نظر می رسد گوش نمی دهد؟
4) باوجود داشتن میل باطنی به انجام کارها و فهمیدن دستوراتی که به او داده می شود، به دستورات درست عمل نمی کند و نمی تواند کاری را به پایان برساند؟
5) به دشواری می تواند به وظایف و فعالیت هایش نظم دهد؟
6) کارهایی که به تلاش مداوم ذهنی نیاز دارند، دوست ندارد و از انجام آنها طفره می رود؟
7) وسایل لازم برای انجام کارها یا تکالیفش را گم می کند؟ (مداد، کتاب، اسباب بازی و ...)
8) صداها یا محرک های دیگر به آسانی حواسش را پرت می کنند؟
9) در فعالیت های روزانه اش فراموشکار است؟
10) با دست هایش ور می رود یا پاهایش را تکان می دهد و وقتی نشسته، سر جایش وول می خورد و می لولد؟
11) مواقعی که لازم است سر جایش بنشیند، صندلی را ترک می کند؟
12) مواقعی که لازم است سر جایش بنشیند، بیش از حد به دور و اطراف می دود و از صندلی ها بالا می رود؟
13) انجام بازی های بی سر و صدا برایش دشوار است؟
14) تمام روز در حال حرکت است، انگار در بدنش موتور کار گذاشته اند؟
15) بیش از حد حرف می زند؟
16) وقتی از او سوال می پرسید، قبل از اینکه سوال تمام شود، با عجله جواب می دهد؟
17) رعایت نوبت برایش دشوار است؟
18) وسط حرف دیگران یا کار آنها می پرد؟
بهتر است قبل از اینکه هرگونه برچسبی به فرزندتان بزنید، برای ملاقات با یک روان پزشک یا روان شناس برنامه ریزی کنید. بدون مشورت با روان پزشک در مورد وضعیت فرزندتان تصمیم نگیرید و به خصوص در حضور کودک در مورد بیش فعالی حرفی نزنید
19) با بزرگسالان بحث می کند؟
20) از کوره در می رود؟
21) آگاهانه از خواسته ها و قوانین بزرگسالان سرپیچی می کند؟
22) عمدا دیگران را اذیت می کند؟
23) دیگران را مسوول خطاها یا بدرفتاری های خود می داند؟
24) حساس است و به سادگی از دیگران می رنجد؟
25) عصبانی یا بی میل است؟
26) کینه توز است و دوست دارد تلافی کند؟
27) قلدری می کند، دیگران را تهدید می کند یا می ترساند؟
28) کتک کاری به راه می اندازد؟
29) برای فرار از کارهایی که باید انجام دهد، یا خلاص شدن از دردسر، دروغ می گوید و دیگران را گول می زند؟
30) از مدرسه فرار می کند؟
31) دیگران را آزار فیزیکی می دهد؟
32) اشیا ارزشمند دزدیده است؟
33) عمدا وسایل دیگران را خراب می کند؟
34) اشیایی را به کار برده که می توانند صدمه جدی ایجاد کنند. (چاقو، چوب، آجر، اسلحه)
35) حیوانات را آزار می دهد؟
36) عمدا آتش روشن می کند که خرابی به بار بیاورد؟
37) بی اجازه وارد خانه یا محل کار یا ماشین کسی می شود؟
بیش فعالی درکودکان
38) شب بدون اجازه از منزل بیرون می ماند؟
39) شبانه از منزل فرار کرده است؟
40) کسی را مورد سوءاستفاده جنسی قرار داده است؟
41) مضطرب، هراسان یا نگران است؟
42) به خاطر احتمال خطا، از امتحان چیزهای جدید می ترسد؟
43) احساس بی ارزشی یا حقارت می کند؟
44) به دلیل بروز مشکلات، خودش را سرزنش و احساس تقصیر می کند؟
45) احساس تنهایی می کند و حس می کند کسی او را نمی خواهد و دوست ندارد. می گوید: «کسی من را دوست ندارد.»
46) ناراحت، غصه دار یا افسرده است؟
47) نگران رفتار و ظاهر خود است و همیشه خجالت می کشد؟
تفسیر آزمون
اگر شما هم فکر می کنید فرزندتان بیش فعال است، این آزمون به شما کمک می کند تا این حدستان را ارزیابی کنید، اما دقت داشته باشید که این آزمون به تنهایی نمی تواند و نباید ملاک تشخیص قرار گیرد. همچنین پاسخ مثبت به یک یا چند سوال نشانه وجود مشکل نیست. برای تفسیر نمره های آزمون به نکته های زیر توجه کنید:
الف) اگر بین سوال های 1 تا 9 حداقل به 6 سوال پاسخ «اغلب» یا «تقریبا همیشه» داده اید و در بین سوال های 48 تا 55 حداقل یک پاسخ «مشکل اندکی دارد» یا «مشکل جدی دارد» دارید، احتمالا کودکتان با اختلال کم توجهی روبروست.
ب) اگر در بین سوال های 10 تا 18 حداقل به 6 سوال پاسخ «اغلب» یا «تقریبا همیشه» داده اید و در بین سوال های 48 تا 55 حداقل یک پاسخ « مشکل اندکی دارد» یا «مشکل جدی دارد» داشته اید، احتمالا فرزندتان با اختلال بیش فعالی روبراست.
ج) اگر هر دو نتیجه «الف» و «ب» را از آزمون گرفته اید، احتمالا کودکتان با اختلال بیش فعالی و کم توجهی (ADHD) روبراست.
قسمت دوم:
عملکرد کودک
48) عملکرد کلی فرزندتان در مدرسه چگونه است؟
49) خواندن فرزندتان چگونه است؟
50) نوشتن فرزندتان چگونه است؟
51) ریاضی فرزندتان چگونه است؟
52) ارتباط او با والدینش چطور است؟
53) ارتباط او با خواهر و برادرش چطور است؟
54) ارتباط او با همسالانش چطور است؟
55) مشارکت او در فعالیت های جمعی (مانند بازی های تیمی) چگونه است؟
چه می توان کرد؟
اگر نتایج الف، ب، یا ج گرفته اید، حتما فرزندتان را نزد یک روان پزشک یا روان شناس ببرید. تشخیص اختلال کم توجهی و بیش فعالی (ADHD) به این سادگی ها نیست. حتی بعد از انجام این آزمون نیز نمی توان به تشخیص قطعی رسید، بنابراین بهتر است قبل از اینکه هرگونه برچسبی به فرزندتان بزنید، برای ملاقات با یک روان پزشک یا روان شناس برنامه ریزی کنید. بدون مشورت با روان پزشک در مورد وضعیت فرزندتان تصمیم نگیرید و به خصوص در حضور کودک در مورد بیش فعالی حرفی نزنید.
منبع:tebyan.net
نحوه برخورد با بچه های بیش فعال! اختلال بیش فعالی وضعیتی است که در تعدادی از بچه های پیش دبستانی و دوران ابتدایی وجود دارد. کنترل رفتار این بچه ها و جلب توجه آنها سخت است. تخمین می شود که بین 3 تا 5 درصد بچه ها اختلال بیش فعالی دارند یا به عبارتی تقریبا دو میلیون بچه در ایالت متحده آمریکا بیش فعالند. بدین معنی که در یک کلاس 24 تا 30 نفره احتمال دارد حداقل یک نفر دچار چنین اختلالی باشد.بیش فعالی (ADHD) به عنوان یک ناتوانی دریادگیری محسوب نمی شود بلکه به عنوان ناتوانی فردی در فعالیت هی آموزشی می باشد که منجر می شود که دانش آموز خدمات آموزشی خاصی دریافت کند و در طبقه بندی «آسیب دیدگان سلامتی» قرار می گیرد نه تحت «ناتوانی های یادگیری خاص» بسیاری از کودکان (ADHD) تقریبا 20 تا 30 درصد نیز دارای اختلالات یادگیری ویژه هستند.ویژگی های اصلی (ADHD): بی توجهی، بیش فعالی و تحرک بیش از حد است. متخصصین; سه زیر مجموعه برای آن به رسمیت شناخته اند، که عبارتند از:اول: نوعی که در آنها فعالیت بیش از حد و پرتحرکی شایع است (این افراد اختلال توجه چشم گیری نشان نمی دهند).دوم: نوعی که در آنها عدم توجه قالب است. (که در آنها فعالیت و تحرک بیش از حد از خود نشان نمی دهند و گاهی اوقات تحت عنوان ADD می شناسیم).سوم: نوع ترکیب یافته که هم اختلال توجه از خود نشان می دهند و هم علائم تحرک بیش از حد را نمایان می سازند. vسندروم تورت، (به نسبت بسیار کمی از کسانی که ADHD دارند اثر می گذارند.اختلال بی اعتنایی و مخالفت، (که بر بیش از یک سوم تا نیمی از کودکان ADHD اثر می گذارد.اختلال رفتاری که 20 تا 40 درصد را در بر می گیرد.افسردگی و اضطرابو اختلالات دو قطبی بودن. استراتژی
از دیگر اختلالاتی که گاهی با ADHD همراه هستند .
علائم و نشانه ها
به جزئیات دقت نمی کنند و اشتباهات واضحی انجام می دهند.خیلی ضعیف حروف و کلمات را کنار هم قرار می دهند و نوشته های شلوغ و در هم و بر همی دارند.در حفظ توجه شان در انجام تکالیف مدرسه و کارها مشکل دارند. تکالیف مدرسه را سرسری می گیرند.از انجام تکالیفی که دوست ندارند اجتناب می کنند و در تمام کردن تکالیف مدرسه و مواردی که فعالیت ذهنی می طلبد وا می مانند. فعالیت های روزمره را فراموش می کنند.در سازمان دهی کارها و فعالیت ها مشکل دارند.لوازم و وسایلی که برای انجام تکالیف و کارهایشان لازم است را گم می کنند. (قلم، خودکار و ...) در فعالیت های نشاط آور و لذت بخش به مرور (یا رفته رفته) از خود مشکلاتی نشان می دهند.مانند یک موتور فعالیت کرده و یک جا ثابت نمی مانندسریع جواب دادن به سوالها قبل از آنکه سوال کامل شود. اغلب صحبت دیگران را قطع می کنند.
وقتی دانش آموز مشغول انجام تکالیف یا مطالعه دروس است اجازه دهید بارها و مرتب جایش را عضو کند.به آنها کارهایی که لازمه آن حرکت و از اینجا به آنجا رفتن است، از قبیل پخش کردن کاغذها رساندن پیغام و یا آب دادن گیاهان را بسپارید.از موسیقی به عنوان وسیله ای برای انتقال مطالب استفاده کنید.لحن صدای خود را تغییر دهید: گاهی بلند، گاهی آرام، گاهی معمولی.از دانش آموزان بخواهید قبل از حل مسائل و به عهده گرفتن تکالیف، تصمیم و برنامه خود را برای چگونگی انجام آنها بیان کنند.اجازه دهید بچه ها در زمان گوش دادن به مطالب با دستهایشان کارهایی از قبیل تا کردن کاغذها، ضربه زدن به سنگی یا چیزی، بازی با خاک رس، توپ و یا هر چیز دیگر را انجام دهند و مانع آنها نشوید.از روش های غیر محسوس مثل ایما و اشاره و حالت های جسمی استفاده کنید تا دریابید که دانش آموزان کوک نیستند بدون آنکه خودشان بفهمند.به دانش آموزان فرصت دهید تا خلاقیت های مختلف و تخیلات را بروز دهند تا بتوانند شناخت دقیقی از ابتکار بدست آورند.وقتی جهت مشخص و درس ها داده شد، آن ویت استراتژی های چند حسی را به کار گیرد.آموزش کودکان دارای اختلال نقص توجه، اختلالات بیش فعالی (نقص توجهی) اختلال کمبود یا نقص توجه وضعیتی (سندرومی است که از طریق مشکلات جدی و دائمی سه مورد زیر مشخص می شود.1- میزان توجه2- کنترل جنبش حرکت3- بیش فعالی (بعضی اوقات).اختلال کمبود توجه از دوره نوزادی آغاز و در دوران نوجوانی همان زمانی که تاثیرات منفی بیشتری بر زندگی کودک در محیط خانه مدرسه و اجتماع هست گسترش پیدا کند. تقریبا 3 تا 5 درصد از کودکان دبستانی تحت تاثیر (ADD) هستند.اخیرا این وضعیت را تحت عنوان «ناتوانی در یادگیری»، «صدمات مغزی»، «حرکت زیاد» یا «بیش فعالی» نامیده اند. «اختلال نقص توجه» نیز برای توضیح واضح تر خصوصیات این گونه از کودکان بیان شده است.دو نوع اختلال کمبود توجه وجود دارد که هر دو در زیر توضیح داده شده است.اختلال نقص توجه در کودکان بیش فعال (ADHD) مطابق با مقایس های آماری و تشخیص اختلال ذهنی (انجمن روانشناسی آمریکا، 1987) برای تشخیص »ADHD« در کودکان باید حداقل هشت مورد از موارد زیر را کودک بیش از سن 7 سالگی و طی شش ماه یا بیشتر از خود نشان دهد.1- به خود پیچیدن و ناآرامی و یا به نظر می رسد بی قرار است.2- نتواند سرجایش بنشیند.3- خیلی زود و به راحتی آشفته و پریشان بشود.4- تحمل در نوبت منتظر بودن را ندارد.5- در پاسخ دادن هول و عجول است.6- در دنبال کردن دستور العمل ها مشکل دارند.7- در حفظ و نگه داشتن توجه شان مشکل دارند.8- هنوز کاری تمام نشده به سراغ کار دیگر می روند.9- نمی توانند آرام بازی کنند.10-خیلی زیاد و افراطی حرف می زنند.11- وسط حرف دیگران می پرند و یا حرف یکدیگر را قطع می کنند.12- مطالب را خوب گوش نمی کنند.13- اغلب وسایل مورد نیاز کارهایشان را گم می کنند.14- غالبا دست به کارهای خطرناک می زنند.
اختلال نقص توجه نا متفاوت
در این شکل از اختلالات مشخص ترین خصوصیت اولیه بی دقتی است. بیش فعالی در اینجا حضوری ندارد. معهذا، این کودکان باز هم آشفته و پریشان هستند و نمی توانند نظم و ترتیب داشته باشند و به طور معمول آرام و غیر فعال به نظر می رسد.از آنجا که راحت تر می توان در کلاس درس بر این کودکان نظارت و کنترل داشت به نظر می رسد که اختلال کمبود توجه نامتفاوت بیشتر تحت بررسی و مطالعه قرار گرفته است. و بدین ترتیب آنها بیشتر دچار عدم موفقیت درسی می شوند تا آنها که اختلال کمبود توجه بیش فعال دارند.
ایجاد محیط صحیح آموزشی
دانش آموزان دچار نقص توجه را نزدیک میز معلم و در ردیف صندلی های معمول کلاس بنشانید.این دانش آموزان را جلوتر از همه در کلاس بنشانید تا بقیه دانش آموزان در معرض دید قرار نگیرند و پشت سر آنها باشند.دانش آموزان خوب و نمونه کلاس را کنار آنها بنشانید. ترجیحا دانش آموزانی که به هر دلیلی مشخص تر از دیگران و سرمشق بقیه هستند.تشویقشان کنید که دوتایی با هم درس بخوانند و ناظر بر درس یکدیگر باشند.از هر چیز که باعث تحریک و پریشانی آنها می شود بپرهیزید. سعی کنید آنها را نزدیک شوفا ژ، دستگاه های تهویه، در و پنجره و قسمت های شلوغ ننشانید. تغییرات را خوب لمس نمی کنند. بنابراین از تغییر و تحول، جابجایی، تغییر در جدول برنامه ها و همچنین قطع رابطه دوری می کنند.خلاق باشید. کلاس را به شکلی تغییر دهید که کمترین فضای درسی را داشته باشد و بگذارید همه دانش آموزان در آن شرکت داشته باشند، تا شاگردان دچار اختلال کمبود توجه حس نکنند با دیگران فرق دارند.والدین را تشویق کنید تا فضای مناسبی با برنامه های مشخص روزانه، ساعت معین مطالعه و مرور تکالیف انجام شده توسط آنها را در خانه برقرار کنند.
تدریس به دانش آموزان دچار نقص توجه (ADD)
در طول درس های شفاهی ارتباط چشم را قطع نکنید.درس ها را مختصر و واضح تهیه کنید.در دادن درس های روزانه پیوسته و ثابت باشید.درس های پیچیده را ساده کنید و از درس های متعدد و زیاد بپرهیزد.مطمئن شوید دانش آموزان قبل از شروع کار درس را فهمیده اند. در صورت لزوم درس را با روشی مثبت و به آرامی تکرار کنید.کاری کنید که با شما راحت باشند و از شما کمک بگیرند (بیشتر این کودکان تقاضای کمک نمی کنند.)کم کم میزان کمک خود را کاهش دهید. اما بخاطر بسپارید که این کودکان نیاز به کمک بیشتر و طولانی تری نسبت به کودکان عادی دارند.اگر لازم شد بخواهید دفترچه تکالیف روزانه ای نیز داشته باشند.1- مطمئن شوید هر دانش آموز همه تکالیفش را روزانه و به درستی انجام می دهد. اگر دانش آموزی قادر به انجام چنین کاری نبود معلم باید به او کمک کند.2- دفترچه تکالیف آنها را هر روز امضا نمایید بر انجام کامل تکالیف آنها باشد (خانواده ها نیز باید آن را امضا نمایند).3- از دفترچه یادداشت برای داشتن ارتباط روزانه با والدین نیز استفاده کنید.
دادن تکالیف
هر دفعه فقط یک کار را از آنها بخواهید.مکررا در آنها انگیزه ایجاد کنید و به آنها پند و آگاهی دهید. طرز برخورد و روش شما باید جنبه حمایتی داشته باشد.تکالیف در حد نیاز تغییر دهید با افراد متخصص در زمینه های تحصیلی مشورت کنید تا بتوانند قدر وضعف هر دانش آموز را تعیین کنید. برنامه های تحصیلی جداگانه ای ترتیب دهید.مطئن شوید که دانش آنها را محک می زنید نه گستره دقت آنها را.برای کارهای مشخص وقت اضافه بدهید. این دانش آموزان به آرامی کار می کنند به خاطر وقت اضافه مورد نیازشان آنها را جریمه نکنید.به خاطر داشته باشید این کودکان خیلی زود از هم می پاشند ولی تفاوت می شوند. استرس، فشار و خستگی می تواند کنترل شخصی آنها را برهم بزند و به سمت رفتاری ضعیف و کند سوق دهد.
تدوین: بهزاد تریوه
www.riau.blogfa.com
با توجه به تحقیقات انجام شده می توان گفت برای کاهش شیطنت کودکان بیش فعال(ADHD) که خیلی پُر جنب و جوش هستند، و به اصطلاح خیلی شلوغ می کنند، مصرف مواد مغذی زیر مفید است:
- اسیدهای چرب ضروری:
تحقیقات بسیاری نشان داده اند که غلظت اسیدهای چرب "امگا-3" و "امگا-6" در این افراد به مقدار زیادی پایین تر است و این کودکان، علائم کمبود اسیدهای چرب ضروری مانند تشنگی زیاد را نشان می دهند.
کنجد، تخمه ی کدو تنبل و تخمه ی آفتابگردان منابع خوبی از اسیدهای چرب امگا-6 و ماهی آزاد و ساردین، از منابع خوب اسیدهای چرب امگا-3 می باشند.
- ویتامین B6:
ویتامین B6 یک کوفاکتور ضروری برای اغلب مسیرهای متابولیکی اسیدهای آمینه، شامل مسیرهای دکربوکسیلاسیون برای دوپامین، آدرنالین، وسروتونین می باشد. از این طریق، ویتامین های گروه B سبب بهبود رفتار در برخی کودکان مبتلا به ADHD شده است. در برخی کودکان بیش فعال، سطح سروتونین خون پایین است، در نتیجه دوز بالای ویتامین B6 با افزایش میزان سروتونین خون سبب بهبود علائم می شود.
- آهن:
کمبود آهن، دقت و توجه را به میزان قابل توجهی کاهش داده و به مکمل یاری پاسخ مثبت می دهد. برخی مطالعات نشان داد که با مکمل یاری آهن، 30 درصد بهبود در این کودکان مشاهده شده است.
- منیزیم:
برخی بررسی ها نشان داده اند که کمبود منیزیم اغلب در ADHD دیده می شود و با دریافت منیزیم، بیش فعالی به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد.
- روی:
چندین مطالعه نشان داده است که این ماده ی معدنی در سرم افراد مبتلا به بیش فعالی کم است که می تواند ناشی از کاهش دریافت یا جذب آن باشد. بر طبق دیگر مطالعات دریافت روی از طریق تغذیه ممکن است در پاسخ این کودکان به دکستروآمفتامین موثر باشد.
برخی داروهای گیاهی، به دلیل خواص آرام بخش و ضد اضطراب در درمان این کودکان بسیار رایج است، زیرا کودکان بیش فعال،مکررا دچار مشکلات خواب می شوند.از جمله رایج ترین این گیاهان آرام بخش می توان به سنبل الطیب و گل ساعتی اشاره نمود.
غذاهایی که باید از خوردن آن ها اجتناب نمود عبارت اند از:
- شکر و غذاهای حاوی آن مانند: بیسکویت، کیک، شیرینی، شکلات و نوشابه های شیرین.
اگرچه اغلب شکر به عنوان علتی برای بیش فعالی ذکر می شود،اما مطالعات کنترل شده، تاثیرات منفی آن را بر روی رفتار اثبات ننموده اند. گرچه شواهد اندکی موید تاثیر شکر بر روی رفتار است، اما باید فواید کاهش مصرف شکر را مد نظر داشت.
غلات صبحانه، نان جو، برنج، ماکارونی و سیب زمینی از مواد غذایی نشاسته ای هستند که عوارض جانبی ندارند.
- بادام، سیب، زردآلو، کشمش، هلو، آلو، پرتقال، توت، گوجه فرنگی و خیار (حاوی سالیسیلات های طبیعی).
- رنگ ها مانند تارترازین (نوعی رنگ غذایی به رنگ نارنجی) که در غذاهای آماده بسته بندی شده، آدامس، شکلات، آب لیمو، سس ها، کمپوت ها، کنسرو نخودفرنگی، نوشابه های گازدار وجود دارد.
- اسید بنزوئیک (نوعی نگهدارنده مواد غذایی)، در مرباها،پوره میوه ها، آب میوه ها، ترشی ها و سس های سالاد استفاده می شود.
- نوشابه های گازدار که به دلیل محتوای بالای فسفر آن ها و برهم زدن تعادل کلسیم و فسفر بدن می توانند منجر به بیش فعالی شوند.
- قهوه، چای، کولا و سایر نوشیدنی های حاوی کافئین می توانند علائم بیماری را تشدید نمایند.
نکات مهم:
تجمع فلزات سمی همانند سرب، آرسنیک، آلومینیوم، جیوه، یا کادمیوم نیز می تواند سبب مشکلاتی در یادگیری و رفتار کودکان شود. سرب می تواند سبب تخریب ادراک و رفتار کودکان شود. بر اساس تحقیقات، اصلاح سطح سرب بدن ( از طریق مواد شلاته کننده مانند ویتامین)، در کودکان بیش فعالی که میزان سرب بالاتری داشتند، موجب بهبود رفتار قابل ملاحظه ای گردید.
مصرف مکرر آنتی بیوتیک ها ( به ویژه برای عفونت های گوش) در دوران کودکی می تواند سبب عدم تعادل باکتری های مفید در کودکان و در نتیجه علائم جسمانی و تغییرات رفتاری در آن ها شود. مصرف پروبیوتیک مناسب به همراه یک رژیم کم شکر و بدون کربوهیدرات های تصفیه شده می تواند در برقراری مجدد این تعادل موثر باشد.
احتمال خطر کمبودهای حاشیه ای برخی ریز مغذی ها در کودکان مبتلا به ADHD، به دلیل عادات غذایی نامعقول و کاهش اشتهای ناشی از درمان با داروهای محرک بیشتر است.
|
بیش فعالی یک اختلال رفتاری شایع است که حدود 8 تا 10 درصد از کودکان پیش دبستانی به آن مبتلا هستند.
احتمال ابتلا به این اختلال در پسران 3 برابر بیشتر از دختران است، اما علت این تفاوت هنوز ناشناخته است. مطالعات فراوانی روی نقش عوامل تغذیه ای در ایجاد بیش فعالی کودکان انجام شده است که نتایج برخی از آنها را مرور می‌کنیم.  اسیدهای چرب ضروری برخی از اسیدهای چرب که در بدن ساخته نمی‌شوند، ولی در حفظ سلامت انسان نقش حیاتی به عهده دارند، اسیدهای چرب ضروری نامیده می شوند. اسیدهای چرب ضروری عبارتند از: اسیدهای چرب امگا-3 ، امگا-6 و آراشیدونیک. مغز انسان حدود 6درصد چربی دارد که اسیدهای چرب امگا-3 سهم بیشتری را به خود اختصاص داده است. یکی از نقش‌های مهم اسیدهای چرب ضروری، ارتباط و انتقال بین سلول‌های مغز است. اسید چرب امگا -3 که برای رشد و عملکرد مغز ضروری است ممکن است رفتار، حافظه و کمبودهای رفتاری و شخصیتی را بهبود بخشد. یافته‌های مطالعات نشان داده است کودکان مبتلا به بیش‌فعالی دارای سطح پایین تری از اسیدهای چرب ضروری هستند که در نتیجه مشکلاتی در یادگیری، رفتار، خواب و عملکرد ایمنی آنان ایجاد می کند؛ به طوری که در پسران 6 تا 12 ساله که دارای سطح پایین اسیدهای چرب امگا-3 بودند، مشکلات کم خوابی بیشتری دیده شده است. بهترین منبع اسیدهای چرب امگا -3 ، ماهی‌های آزاد مثل سالمون، ساردین، میگو و شاه ماهی است و منابع اسیدهای چرب امگا-6، کنجد ، تخمه کدو تنبل و تخمه آفتابگردان هستند. دیگر منابع اسیدهای چرب ضروری (امگا- 3 و امگا- 6 ) آجیل‌ها، لوبیای سویا ، روغن بادام زمینی و روغن زیتون است. روی مطالعات یافته‌های مختلف ارتباط بین کمبود روی و بیش فعالی را نشان داده است، به طوری که سطح سِرُمی روی در کودکان مبتلا به بیش فعالی به طور قابل توجهی پایین تر از کودکان طبیعی بوده است.کمبود روی در کودکان مشکلاتی از قبیل خشونت، کج خلقی، گریه‌های زیاد، بیزاری و نفرت و ناتوانی در تمرکز را ایجاد می کند. گوشت، ماکیان، شیر و محصولات لبنی 80 درصد کل میزان روی غذایی را تشکیل می دهند. سایر گوشت‌ها، جگر، پنیر، غلات سبوس دار، لوبیای خشک، مغزها و محصولات سویا نیز منابع نسبتا خوب روی هستند. کلسیم کمبود کلسیم ممکن است بیش فعالی را به وجود آورد. بنابراین می توان با تنظیم یک برنامه غذایی مناسب حاوی کلسیم نظیر شیر، پنیر، نان، بستنی، ماست، سبزیجات برگ سبز مانند کلم، برگ‌های سبز شلغم یا مکمل‌های کلسیم، این کمبود را بر طرف کرد. شکر یافته‌های برخی از مطالعات نشان داده اند که مصرف شکر ممکن است سطح آدرنالین را در کودکان به میزان 10 برابر افزایش دهد. بنابراین این نتایج بیانگر ارتباط مستقیم بین رفتارهای خشونت آمیز با دریافت بالای شکر است. ویتامین‌های گروه B کمبود ویتامین‌های گروه B در کودکان بیش فعال شایع است. نتایج یک مطالعه روی 27 کودک مبتلا به بیش فعالی نشان داد که مصرف روزانه 200 تا 300 گرم فسفاتیدیل سرین به مدت 2 ماه منجر به بهبودی قابل توجهی -92درصد- در ظرفیت یادگیری و رفتاری آنان شده است. منیزیم نتایج برخی از بررسی‌ها نشان داده اند که کمبود منیزیم در کودکان بیش فعال وجود دارد، به طوری که با دریافت منیزیم بیش فعالی در آنان به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. منابع غذایی منیزیم عبارتند از : مغزها، حبوبات، غلات آسیاب نشده و نیز سبزیجات برگ تیره و شیر. آلرژی‌های غذایی آلرژی‌های غذایی می توانند باعث بروز نشانه‌هایی از بیش فعالی شوند. از مواد غذایی که باعث آلرژی می شوند می توان شکر، شکلات، تخم مرغ،گندم، رنگ‌ها، طعم دهنده‌ها، افزودنی‌ها و ذرت را نام برد. اگر این مواد غذایی را تا 2 هفته حذف کنیم، بعد از 2 هفته هر 2روز در میان می توانیم به غذای کودک هر کدام را اضافه کنیم. به‌وسیله حذف کردن این مواد از برنامه غذایی و بازگرداندن آن بعد از مدتی می توانید تشخیص دهید که آیا کودکتان نشانه‌هایی از بیش فعالی دارد یا خیر؟ البته باید گفت که در حال حاضر حذف این مواد از برنامه غذایی کودکان آسان نیست، زیرا به راحتی در دسترس کودکان است. توصیه‌های تغذیه ای برای کودکان مبتلا به بیش فعالی - رژیم کم شکر، پرهیز از خوردن قندهای ساده و شیرینی‌ها - استفاده بیشتر از پروتئین‌ها مثل مرغ، تخم مرغ، گوشت قرمز - حذف یا کاهش مواد غذایی آلرژی زا مثل: بادام زمینی، تخم مرغ، شکلات، پنیر، شکر، گندم، سویا، گیلاس، آلبالو، توت فرنگی، کشمش، نوشابه‌ها، هلو، آلو، پرتقال، بیسکویت، سیب، توت، گوجه فرنگی، خیار، آدامس، سس، آب لیمو، کنسروها، مربا، ترشی، کمپوت‌ها، قهوه و چای . - درمان کمبودهای تغذیه ای و استفاده از مکمل‌های غذایی - حذف یا کاهش افزودنی‌های خوراکی و رنگ‌های مصنوعی مثل : بادام بو داده ، ادویه‌های معطر ، آب نبات‌ها، کیک‌ها، دسرها، غلات صبحانه و نوشابه‌ها - استفاده از منابع غذایی حاوی امگا- 3 مانند ماهی ، روغن زیتون و گردو در برنامه غذایی روزانه - استفاده از میوه و سبزی تازه - حذف غذاهای سرخ شده - محدودیت مصرف فرآورده‌های لبنی - حذف کاکائو، شکلات‌های حاوی قهوه و نسکافه، نوشابه‌های رنگی، چیپس و پفک - افزایش مصرف آب |
 |
تربیت کردن و پرورش دادن کودک در هر صورت و به هر شکلی، یک چالش به شمار می‌آید. اما اگر کودک، مبتلا به بیش‌فعالی نیز باشد این چالش دو چندان می‌شود راهنمایی‌ها و سبک‌های مفید تربیت و حمایت‌های یک مراقبت کننده دلسوز، می‌تواند تا حدی کمک کننده باشد. در این مقاله سعی بر آن است تا با ارائه راهکارهای کاربردی به والدین ومعلمانی که با چنین کودکانی رابطه نزدیک دارند به نیاز های آنان توجهی نموده و چگونگی روابط را در اینگونه موارد سهل تر نماییم.
-آفریدن یک فرآیند منظم در منزل: خانه، مکانی است که بچه‌ها در آن احساس امنیت می‌کنند. احساس پذیرش و عشق می‌کنند. اما عکس این موضوع نیز مطرح است. احساس انزجار، گوش ندادن به حرف پدر و مادر و جسور بودن.
به آن ها اجازه دهید تا در فضاهای باز فعالیت زیاد داشته باشند و در فضاهای بسته لوازم غیر ضروری را برای آزادی بیشتر آنها کنار بگذارید.
- سازماندهی: کودکان مبتلا به بیش‌فعالی، میزان نظم و شیوه‌های یادگیری‌شان متفاوت از کودکان عادی است. یادداشت برداشتن از حرف معلم، ایجاد ارتباط موضوعی میان مطالب، تفکیک کار های انجام شده در پوشه جدا ویادداشت زمان مصرف دارو ها در سازماندهی کارها به انها کمک میکند.
- کاهش تکانشگری : کودکان مبتلا به بیش‌فعالی اغلب تکانشی هستند و به راحتی حواسشان پرت می‌شود. آنچه که به آنها گفته می‌شود بعد از چند دقیقه از یاد می‌برند و به طور مداوم نیز مواردی را فراموش می‌کنند. والدین با یاد گرفتن مقابله با این علایم عادی، می‌توانند به کودکان کمک کنند و جملاتی مثل: «بیشتر دقت کن، صبر کن ، حالا انجام بده» از میزان رفتار های تکانشی وی می کاهد.
- افزایش عزت نفس: کودکانی که بیش‌فعالی ندارند و فقط مبتلا به اختلال کمبود توجه هستند آرام، گوشه‌گیر و خجالتی می‌باشند. آنها همچنین از کمبود عزت‌نفس، فقدان جزئیات، فراموشکار بودن و فراموش کردن مکان اشیاء رنج می‌برند.
برای افزایش اعتماد به نفس در آنان از تکرار جملات سرزنشی مثل:«حواست کجاست؟» ،اخطار های منفی و کلام تهدیدزا و تنبیه زا خودداری نمایید.
- افزایش تمرکز: والدین باید به دنبال راه‌هایی باشند که این کودک را برانگیخته، متمرکز، سرگرم و مشغول نگه دارند. مخصوصا سرگرم کردن و مشغول نگه داشتن در درجه اول اهمیت قرار دارد. این کودکان در محیط آموزشی باید در فعالیت گروهی شرکت کنند، کنار پنجره ننشینند، تکالیف را در حجم کم انجام دهند، به صورت فوری تشویق شوند، با آنها تماس چشمی مستمر بر قرار شود، بر روی نیمکت انفرادی نشسته و درکنار معلم قرار گیرند تا توجه بیشتر معلم را کسب کنند.
-افزایش فعالیت: کودکان مبتلا به بیش‌فعالی- کم‌توجهی، نیازمند مراقبت و توجه اضافی می‌باشند. مشارکت کردن این بچه‌ها در منزل ممکن است موجب احساس خستگی و بی‌کفایتی گردد، اما به تدریج و در دراز مدت این احساسات، جای خود را با احساس عشق و حمایت عوض می‌کنند.
-افزایش آموزش: برای بهبود یادگیری در آ نان از روشهای عملی ، لمسی، دیداری، و ارائه نکات جدید و جالب آموزشی کمک بگیرید.
بیش فعالی یا(ADHD) Attention Deficit Hyperactivity Disorder که به طور عمده در کودکان دیده می شود،به عنوان اختلال در توجه و یادگیری نیز شناخته شده است.علل اصلی و دقیق آن هنوز ناشناخته است،اما چند عامل موثر در آن عبارتند از: حساسیت های غذایی، پاسخ نامطلوب به افزودنی های غذایی، فلزات سنگین، سیگار کشیدن مادر در دوران بارداری و وراثت.
درمان کودک بیش فعال با تغییر رژیم غذایی او:
تحقیقات نشان داده اند که وقتی کودک از غذاهای خاصی پرهیز می کند، رفتار او بهبود می یابد. یافتن رژیمی که بتواند به کودک کمک نماید، به زمان، حوصله و تجربه نیازمند است. در اینجا، درجات مختلف تغییر رژیمی که فقط با حذف رنگ های مصنوعی خوراکی آغاز می شود را بررسی می کنیم.
برخی از کودکان نسبت به رنگ ها حساس می باشند. برای چندین هفته غذاهای حاوی رنگ های شیمیایی را حذف کرده و ببینید آیا پیشرفتی در رفتار کودک ایجاد شده است؟ شما می توانید برای کودک خود رژیم "فینگلد" را در نظر بگیرید که در آن، مواد زیر حذف شده است:
- رنگ های مصنوعی
- طعم دهنده های مصنوعی
- شیرین کننده های مصنوعی مثل"آسپارتام"
- نگهدارنده های مصنوعی BHA (butylated hydroxyanisole) و BHT (butylated hydroxytoluene) که عموماً در مکمل های ویتامینی، خمیر دندان ها و داروها استفاده می شوند.
در رژیم فوق غذاهای حاوی سالیسیلات نیز حذف شده اند، از قبیل: بادام، سیب، زردآلو، انواع توت، گیلاس، قهوه، خیار، انگور، کشمش، شلیل، پرتقال، هلو، فلفل تند، آلو، نارنگی، گوجه فرنگی و نیز آسپیرین (استیل سالیسیلات).
رفتار کودک را قبل و بعد از تغییر رژیم بررسی کنید و به او از درجه ی صفر (بدون مشکل) تا درجه ی سه (مشکلات جدی) امتیاز دهید. توجه داشته باشید که بعد از خوردن چه غذاهایی، مشکلات رفتاری کودک شما افزایش می یابد؟
غذاهایی که باید از رژیم غذایی کودک حذف شوند، تعیین و سپس آنها را از یخچال و قفسه ها بردارید. همچنین سعی کنید همیشه با خواندن برچسب های غذایی، از مواد تشکیل دهنده ی غذاهای دلخواه کودک آگاه شوید.
رژیم تغییر یافته را به مدت دو تا سه هفته برای کودک اجرا کنید. در صورت بهبود رفتار، هر چند روز یک بار، یکی از غذاهای حذف شده را به رژیم او اضافه کنید، این عمل را دو یا سه بار انجام دهید تا مطمئن شوید که کدام غذا مشکل ساز است.
اگر تغییرات رژیمی فوق موجب بهبود رفتار کودک نشد، رژیم او را محدودتر نمایید.
برخی تحقیقات نشان می دهد که مواد غذایی نظیر: گندم، تخم مرغ، شیر، شکلات، ذرت و لوبیای سویا سبب ایجاد رفتار نامطلوب در برخی از کودکان می شود.
می توانید به صورت هم زمان یک یا چند ماده غذایی را به مدت 1 تا 2 در هفته از رژیم او حذف نمایید(در حالی که رنگ های مصنوعی و سایر افزودنی ها حذف شده اند). اگر کودک به غذایی حساسیت نشان داد، آن را دوباره به رژیم او وارد کنید. در صورت تکرار واکنش نامطلوب، احتمالاً به آن حساسیت دارد. بهتر است رژیم حذفی با کمک یک آلرژیست تعیین شود.
اگر کودک به شیر یا سایر مواد غذایی ضروری حساسیت دارد، باید با یک رژیم شناس مشورت نمایید تا مواد غذایی دیگری را برای تامین مواد مغذی ضروری پیشنهاد کند.
در این رژیم، کودکان می توانند گوشت تازه، ماکیان، و انواع سبزی ها (به جز ذرت و سویا)، میوه ها و آب میوه ها (شامل آناناس، گلابی و ...) به جز برخی مرکبات (مانند پرتقال و گریپ فروت)، برنج و جو دوسر را مصرف کنند.
در صورتی که 2-1 هفته پس از شروع رژیم، رفتار کودک بهبود یافت، چند روز یک بار، یکی از مواد غذایی را به رژیم او اضافه نمایید تا غذاهایی که کودک به آن ها حساسیت ندارد، مشخص شود.
اگر کودک برای مدت طولانی در رژیم با محدودیت شدید بماند، باید با یک متخصص تغذیه برای اطمینان از تامین تمام مواد مغذی ضروری مشاوره کنید. همچنین کودک باید روزانه مکمل ویتامین و مواد معدنی را دریافت کند.
در پایان، اگر این رژیم نیز بر روی کودک تاثیر مثبتی نداشته باشد، باید با پزشک متخصص اطفال در مورد سایر راه های درمان (مشاوره رفتاری و یا دارو درمانی) مشورت نمایید.
امروزه بسیاری از مادران و پدران از شیطنت بسیار زیاد کودکانشان شکایت دارند. آنها اظهار می دارند که فرزندشان مرتب در حال حرکت و فعالیت است و نوعی حالت بی قراری و ناآرامی در او مشاهده می کنند. برخی از این والدین از فقدان تمرکز حواس و ضعف درسی کودک نیز صحبت می کنند. آنها علت این فعالیت بیش از اندازه را نمی دانند و مرتب فرزندشان را مورد سرزنش قرار می دهند. این کودکان بعضاً مورد انتقاد و تنبیه بسیار زیاد قرار می گیرند. عده‌ای از پدر و مادرها کنترل خود را از دست می دهند و این کودکان را به شدت کتک می زنند یا آنها را تهدید می کنند. در این نوشتار سعی شده است پدیده بیش فعالی در کودکان توضیح داده و راه‌های برخورد مناسب با این حالت ارائه شود.
اختلال بیش فعالی که در اغلب موارد با نقص توجه همراه است، معمولاً در دوران کودکی بروز می کند. تشخیص این اختلال در سنین زیر پنج سال قدری مشکل است زیرا امکان دارد با رفتارهای طبیعی و شیطنت آمیز کودکان اشتباه گرفته شود. با این حال، متخصصان می توانند این اختلال را تشخیص دهند و پیش بینی‌های لازم را به عمل آورند. این اختلال با فعالیت بیش از اندازه، خرابکاری و آزار رساندن همراه است.
بیش فعالی کودکان
کودکان بیش فعال - همانگونه که از این عنوان برمی آید- بسیار پرتحرک اند و نمی توانند یک جا آرام بنشینند. آنها اضافه بر ناآرامی بسیار زیاد، نوعی اضطرار و اجبار برای خرابکاری نیز دارند. آنان اشیا را می شکنند یا پرتاب می کنند. همچنین کنجکاوی بسیار از خود نشان می دهند و نه تنها اسباب بازی‌هایشان را خراب می کنند، بلکه اشیاء و وسایل منزل را نیز دستکاری و خراب می کنند. کارهای خطرناک را دوست دارند و ابداً احساس خطر نمی کنند. بنابراین رفتارهایی بی مهابا از آنها سرمی زند. برخی از بزرگسالان آنها را افرادی بی باک و شجاع تصور می کنند؛ در حالی که این رفتارهای بی مهابا نشانگر این واقعیت است که احساس خطر واقعی - که یک احساس طبیعی است و بایستی در کودکان وجود داشته باشد - در این بچه ها وجود ندارد. بازی های خطرناک - از جمله بازی با کبریت - و علاقه به وسایلی چون کارد و چاقو نشانه های دیگری از گرایش‌ها و رفتارهای غیرطبیعی این بچه هاست.
کودک بیش فعال احساس خطر نمی کند
کودکان بیش فعال در مورد کارها و اشیایی که به طور طبیعی باید در برابر آنها احساس خطر کنند، خطری احساس نمی‌کنند؛ و اختلالات سلوک در این کودکان بعضاً دیده می شود؛ مثلاً بعضی از آنها رفتارهای پرخاشگرانه دارند یا برای آسیب رساندن به دیگران آنان را تهدید می کنند. ممکن است به حیوانات نیز صدمه بزنند. بعضی دیگر در اعمالی چون سرقت و تقلب و به طور کلی کارهایی که تخلف از قوانین و مقررات محسوب می شود شرکت می کنند.
تمایل به کارهای خلاف و خطرناک
این کودکان آچار پیچ گوشتی را داخل پریز برق می کنند؛ اشیاء و وسایلی را که متعلق به خودشان نیست برمی‌دارند؛ تمایل بسیاری به کشیدن سیگار دارند (ته سیگارها را برمی دارند و علاقه به کشیدن آنها دارند) و همچنین گرایش به دروغگویی در آنها بسیار بالاست و اغلب دروغ می گویند. به‌علاوه آنان تمایل به ارتباط با کودکان و نوجوانان بزرگتر از خود دارند. اغلب دوستانی بزرگتر از خود انتخاب می کنند و از مصاحبت با نوجوانان لذت می برند. بسیار مایلند در صحبت‌ها و فعالیت‌های آنان شرکت کنند. همچنین گرایش به کارهای خلاف از جمله دزدی در آنها بسیار زیاد است. به نظر می رسد این کودکان زودتر از حد معمول چشم و گوششان باز می شود و به کنجکاوی‌های بسیار زیاد دچار می شوند.
از لحاظ اجتماعی، کودکان بیش فعال تأثیر مثبتی بر دیگران نمی گذارند و مرتب مورد انتقاد قرار می گیرند. آنها به دلیل دقت پایین، اغلب دچار اشتباه می شوند و انتقاد دیگران را نسبت به خود برمی‌انگیزانند. این بچه‌ها به جزئیات مسائل توجهی ندارند. حتی در بازی‌ها نیز با دشواری رو به رو می شوند و در ارتباط خود با بچه های دیگر مشکل پیدا می کنند. اغلب از دستورالعمل‌ها پیروی نمی کنند و از عهده تکالیف مدرسه و سایر کارها و وظایف برنمی‌آیند.
عملکرد اجتماعی و تحصیلی کودک کاهش می یابد
کودکان بیش فعالی که دچار نقص توجه هستند، در تحصیل با مشکل مواجهند. دامنهِ توجه در آنها بسیار محدود است و به همین علت نمی توانند تمرکز لازم را حین درس خواندن داشته باشند. این کودکان به سرعت حواسشان پرت می شود و به کوچکترین محرک بیرونی واکنش نشان می دهند. در نتیجه عملکرد تحصیلی آنان پایین می آید و در یادگیری دچار مشکل می شوند.
از لحاظ اجتماعی، کودکان بیش فعال تأثیر مثبتی بر دیگران نمی گذارند و مرتب مورد انتقاد قرار می گیرند. آنها به دلیل دقت پایین، اغلب دچار اشتباه می شوند و انتقاد دیگران را نسبت به خود برمی‌انگیزانند. این بچه‌ها به جزئیات مسائل توجهی ندارند. حتی در بازی‌ها نیز با دشواری رو به رو می شوند و در ارتباط خود با بچه های دیگر مشکل پیدا می کنند. اغلب از دستورالعمل‌ها پیروی نمی کنند و از عهده تکالیف مدرسه و سایر کارها و وظایف برنمی‌آیند.
آنان از درگیر شدن با تکالیفی که مستلزم تلاش ذهنی مداوم است، می پرهیزند. اغلب، وسایل خود را گم می کنند و دچار فراموشکاری‌اند. به طور افراطی حرف می زنند و پیش از تمام شدن پرسش‌ها، پاسخ می دهند. منتظر نوبت ماندن برایشان دشوار است و بسیاری اوقات مزاحم کار دیگران می شوند.
والدین چه نقشی در درمان دارند
1. ابتدا باید مطمئن باشیم که فرزندمان واقعاً نشانه های این اختلال را دارد؛ به علاوه تشخیص نهایی توسط متخصص انجام می پذیرد. گاهی والدینی که افرادی بسیار مضطرب و نگران هستند، ممکن است جنب و جوش‌های طبیعی فرزند را دلیلی بر بیش فعالی بدانند. بنابراین در قدم اول بایستی راجع به تشخیص مطمئن باشیم و به فرزندمان برچسب‌های نادرست نزنیم.
2. انرژی اضافه این کودکان باید از طریق فعالیت‌های مثبت، از جمله ورزش کردن، مصرف شود. بهتر است آنها را برای بازی به زمین‌های بزرگ برد و اجازه داد که به فعالیت‌های لذتبخش بپردازند. یا این که روزانه برای پیاده روی آنها را از خانه خارج کرد. در منزل نیز بایستی مسئولیت‌هایی که از لحاظ جسمی قدری بچه‌ها را خسته می کند به آنها بسپاریم تا به این وسیله انرژی بیش از حد آنان گرفته شود. البته خوب است گاهی برای انجام این مسئولیت‌ها جوایزی هم در نظر بگیریم.
3. به خاطر داشته باشیم این کودکان را به هیچ وجه کتک نزنیم؛ زیرا رفتارهای انتقام جویانه از آنها سر خواهد زد. بهتر است با آنان مؤدبانه و با محبت صحبت کنیم. البته در برخورد با سایر کودکان نیز داشتن رفتاری مهرآمیز و عاری از خشونت لازم است.
4. گروهی از موادغذایی - از جمله کاکائو، شکلات، قهوه، نسکافه، نوشابه‌های رنگی و تنقلات - باعث تحریک پذیری می‌شوند و لازم است تا حد امکان از دادن آنها به بچه ها خودداری شود.
5. خواب شبانگاهی این کودکان موضوع مهمی است؛ آنها باید شب‌ها زودتر به رختخواب بروند. بهتر است والدین برنامه خانواده را به گونه ای مناسب تنظیم کنند و به هر طریق ممکن به کودک بفهمانند این یکی از قوانین خانواده اوست که شب‌ها تا دیروقت بیدار نماند. در همین زمینه توصیه می شود کودک از وسایلی چون کامپیوتر و تلویزیون به صورت افراطی استفاده نکند .
6. چنانچه کودک بیش فعال از لحاظ توجه و تمرکز بسیار مشکل داشته باشد و رفتارهای او موجب اذیت و آزار فراوان شود، بهتر است با روان پزشک کودک و نوجوان مشورت شود تا به صلاحدید او کودک مقداری داروی اختصاصی این اختلال را مصرف کند.
نتیجه گیری
اختلال بیش فعالی که در اغلب موارد با نقص توجه همراه است، معمولاً در دوران کودکی بروز می کند. تشخیص این اختلال در سنین زیر پنج سال قدری مشکل است زیرا امکان دارد با رفتارهای طبیعی و شیطنت آمیز کودکان اشتباه گرفته شود. با این حال، متخصصان می توانند این اختلال را تشخیص دهند و پیش بینی‌های لازم را به عمل آورند. این اختلال با فعالیت بیش از اندازه، خرابکاری و آزار رساندن همراه است.
چنانچه این بچه‌ها در سنین کودکی معالجه نشوند، در دوره نوجوانی احتمال این که رفتارهای ضداجتماعی داشته باشند و نیز حالات افسردگی در آنها به وجود آید، بسیار است. بنابراین به والدین توصیه می شود که حتماً در دوران کودکی برای معالجه این کودکان اقدام کنند.
.: Weblog Themes By Pichak :.
