رندال معتقد است که بازی جزئی مهم در آموزش اطفال است . به زعم وی محرومیت از بازی به شدت تاثیر گذار بوده و موجب تاخیر در رشد اجتماعی کودکان می شود . اما به نظر می رسد که به واقع بازی پایه و اساس اولین روابط اجتماعی باشد . در طی بازی می آموزیم که با دیگران به نحو مطلوب ارتباط برقرار کنیم ، تجارب مختلف کسب کنیم و در افکار و تمایلات خود منعطف باشیم . باید توجه داشت که کودکان اوتیسم در مقایسه با دیگران از رشد اجتماعی کمتری نیز بهره می برند . محور این نگرش بر این موضوع استوار است که رشد اجتماعی کودکان ناشی از اثر متقابل سطح شناختی و طرح های ذهنی آنان با تجربه های محیطی است . لذا در این قبیل کودکان مشکلات رشد اجتماعی همواره وجود خواهد داشت . یکی از مهمترین اهداف در آموزش و پرورش کودکان اوتیسم ،سازگاری اجتماعی ،برقراری روابط مفید و موثر با دیگران و پذیرش مسئولیت های اجتماعی در مهارت هایی که بیشتر در زمینه خودیاری است ، می باشد .بازی می تواند موجب تقویت فرایند سازگاری با اجتماع و جامعه در کودکان اوتیسم گردد. این بازی ها باید به طور مستقیم یا غیر مستقیم بر روی مسائل عاطفی یا جسمی و بر اساس نوع اختلال موجود ،برنامه ریزی و اجرا گردد .
معرفی تعدادی از بازی های موثر
برای کودکان اوتیسم
عادت به زمینهای بازی بیرون از خانه
.: Weblog Themes By Pichak :.
