روایت تازه مدیرکل محیط زیست خوزستان، 35 تا 40 متر مکعب بر ثانیه فاضلاب به کارون می ریزد
روایت تازه مدیرکل، البته تنها روایت موجود در زمینه میزان ورودی فاضلاب و پساب به کارون نیست. برخی کارشناسان این میزان را تا 85 متر مکعب و در روایتی بسیار تامل برانگیز تا 110 متر مکعب بر ثانیه اعلام کرده اند/ اکنون دیگر باید گفت در رودخانه کارون، رودخانه ای دیگر نیز جریان دارد که از یک سوم تا نصف حجم آن را در برمی گیرد و آن عبارت از رودخانه ای است که همه تلاش می کنند تا نادیده اش بگیرند. رودخانه ای که فاضلاب های خانگی و صنعتی و پساب های آلوده را در خود داشته، در درون کارون جریان دارد و دبی آن دو تا سه برابر دبی زاینده رود است
رودخانه ای در میان رودخانه ای دیگر! روایت تازه مدیرکل، البته تنها روایت موجود در زمینه میزان ورودی فاضلاب و پساب به کارون نیست. برخی کارشناسان این میزان را تا 85 متر مکعب و در روایتی بسیار تامل برانگیز تا 110 متر مکعب بر ثانیه اعلام کرده اند/ اکنون دیگر باید گفت در رودخانه کارون، رودخانه ای دیگر نیز جریان دارد که از یک سوم تا نصف حجم آن را در برمی گیرد و آن عبارت از رودخانه ای است که همه تلاش می کنند تا نادیده اش بگیرند. رودخانه ای که فاضلاب های خانگی و صنعتی و پساب های آلوده را در خود داشته، در درون کارون جریان دارد و دبی آن دو تا سه برابر دبی زاینده رود است خوزنیوز: در حالی که آمار و اطلاعات مربوط به رودخانه کارون یا کهنه و غیرقابل انطباق با وضع موجود رودخانه است و یا در یک فرایند پیچیده پنهانکاری، از افکار عمومی دریغ می شود، این رودخانه در بدترین وضع تاریخ خود، حامل فاضلاب های خانگی و صنعتی و نیز پساب هایی است که بی هیچ نظارتی وارد آن شده و سلامتی مردم شهرهای بزرگ و روستاهای اطراف را به خطر می اندازد. احمد رضا لاهیجان مدیرکل محیط زیست استان خوزستان در گفتگویی با خوز نیوز و در پاسخ به این پرسش که میزان وردی فاضلاب و پساب های خانگی، صنعتی و کشاورزی به رودخانه کارون چقدر است، گفت: آخرین مطالعات جامعی که تحت عنوان طرح جامع کاهش آلودگی رودخانه کارون از سوی محیط زیست و با همکاری چندین سازمان و شرکت بزرگ که به نوعی با کارون در ارتباط هستند، انجام شد، مربوط به سال 1380 می باشد که در آن زمان، میزان ورودی فاضلاب و پساب ها به کارون بزرگ، یعنی از دزفول و شوشتر تا اهواز و پایین دست آن، حدود 55 متر مکعب بر ثانیه بود. وی افزود: آخرین بررسی ما نیز که امسال صورت گرفته است، نشان می دهد که ورودی این میزان آلاینده ها به کارون بین 35 تا 40 مترمکعب بر ثانیه است. روایت تازه مدیرکل، البته تنها روایت موجود در زمینه میزان ورودی فاضلاب و پساب به کارون نیست. برخی کارشناسان این میزان را تا 85 متر مکعب و در روایتی بسیار تامل برانگیز تا 110 متر مکعب بر ثانیه اعلام کرده اند. این درحالی است که دبی رودخانه کارون در مقطع اهواز در 10 روز گذشته یعنی در فصل زمستان، 270 متر مکعب بوده است. حال اگر دبی کارون در مقطع اهواز را در ماه های گرم سال که به کمتر از 150 متر مکعب در ثانیه می رسد در نظر بگیریم، دیگر معلوم خواهد شد که منبع آب آشامیدنی این کلانشهر ایرن در چه پایه ای از سلامت و بهداشت قرار گرفته است. اکنون دیگر باید گفت در رودخانه کارون، رودخانه ای دیگر نیز جریان دارد که از یک سوم تا نصف حجم آن را در برمی گیرد و آن عبارت از رودخانه ای است که همه تلاش می کنند تا نادیده اش بگیرند. رودخانه ای که فاضلاب های خانگی و صنعتی و پساب های آلوده را در خود داشته، در درون کارون جریان دارد و دبی آن دو تا سه برابر دبی زاینده رود است.
پرونده کارون همچنان روی میز است ؛
می خواهیم چهار هزار میلیارد و بلکه هشت هزار و احتمالا تا انجام کامل طرح، 40 هزار میلیارد تومان هزینه کنیم تا آب شرب همه مردم شهرهای میانی و جنوبی خوزستان را به دز وابسته کنیم، بسیار خب، اما رودخانه ای که جانش را در چندین مقتل دارند می گیرند و هر جا که آب کم می آورند نامش مانند مرغ عزا و عروسی برای سر بریدن، به میان می آید، چه رمقی دارد تا در بیست سال آینده، آب کلیه شهر های بزرگ استان را تامین کند؟ این، یعنی می شود کارون امروز!
خوزنیوز / فرید ممبینی: می گویند روزی آشیرعلی معروف، یک لیوان را چپه شده و برعکس، بر روی میز دید، خندید و گفت، "هه، ایی خو سَر نداره" و بعد آن را برگرداند و این بار با تعجب فریاد زد، "اِه، یو، ته هم نداره!"
حال و روز ما اینطور است. ما را برگردانده اند و سر و ته مان را گم کرده ایم.
توجه بفرمایید، می خواهیم آب دز را به اهواز وآبادان و خرمشهر ببریم، چرا، چون سر قضیه را گم کرده ایم. سر قضیه چیست؟ این است که آب کارون را نمی شود خورد. خب، چرا نمی شود خورد؟ چون پر از فاضلاب و پساب های خطرناک است.
چرا اینطور است؟ یعنی چرا کارون به این روز افتاده و چرا نمی شود به اول این قضیه برسیم یعنی به جایی برویم که دیگر این فاضلاب ها و پساب ها به کارون نریزند و بعد به جایی برسیم که دبی کارون آنقدر متعادل گردد تا این رودخانه بتواند توان خودپالایی قدیمش را به دست آورد؟ می بینید، در اینجا کارون و قضیه کارون سر ندارد.
اما چطور می شود که وقتی آن را برمی گردانیم، ته ندارد؟! عرض می کنم.
می خواهیم چهار هزار میلیارد و بلکه هشت هزار و احتمالا تا انجام کامل طرح، 40 هزار میلیارد تومان هزینه کنیم تا آب شرب همه مردم شهرهای میانی و جنوبی خوزستان را به دز وابسته کنیم، بسیار خب، اما رودخانه ای که جانش را در چندین مقتل دارند می گیرند و هر جا که آب کم می آورند نامش مانند مرغ عزا و عروسی برای سر بریدن، به میان می آید، چه رمقی دارد تا در بیست سال آینده، آب کلیه شهر های بزرگ استان را تامین کند؟ این، یعنی می شود کارون امروز!
20 سال دیگر، نه، 30 سال دیگر، آب دز هم خوردنی نخواهد بود. چون حتی اگر هم آلاینده ای در آن نریزند، در اثر برداشت های بی رویه و سدهای جور واجور، توان خودپالایی اش به پایین ترین حد رسیده و سرنوشت مشابه کارون پیدا می کند. در اینجا کارون و قضیه کارون، ته هم ندارد.
چرا اینگونه است؟ چون همه چیزمان اینگونه است. چون اینطور است. چون حوصله و عُرضه از سر گرفتن قضایا یعنی دانستن اینکه چرا امور چنین است و نیز بینش و آگاهیِ برای دیدن ته قضایا یعنی پیش بینی کردن امور تا چند سال دیگر را نداریم. افق دیدمان کوتاه و پشتوانه مان به پول های باد آورده نفت و گاز و پتروشیمی است.
پس برای چه و برای که می نویسیم؟ عرض می کنم.
یک ضرب المثل عربی می گوید، مردی فریاد می کشید، می دوید و پس از لحظه ای می ایستاد. سپس دوباره فریاد می کشید و باز می دوید. پرسیدند چرا چنین می کنی؟ گفت، می خواهم بدانم فریادم تا کجا می رسد!
حال و روز ما اینطور است.
